Otrobanda

Vanmorgen waren we om 10 uur bij de Renaissance Mall. Een luxe winkelcentrum. Winkelcentrum klinkt dan eigenlijk niet meer. Het is echt een shopping mall. Met hoofdletters. In de eerste plaats bedoeld voor de toeristen, met name voor de cruiseboat-toeristen. Het was leuk om er op ons gemak doorheen te schuifelen. Mama heeft er zelfs nog een leuk shirt gekocht, in de aanbieding. Ja, we blijven Hollanders...
Waarna papa zei: Zul je zien dat ze het volgende week zaterdag gelijk aan doet.
Haha, even vergeten dat het dan nog winter is in Nederland.
Daarna zijn we doorgelopen, door het Riffort. Kijk nou: een Douwe Egberts-winkel.
En door naar de Breedestraat van Otrobanda. Helaas kan ik nog steeds dat leuke winkeltje niet weer vinden, Anja de Boer. Maar we hebben her en der wel even gesnuffeld.
Zei papa: Nee, zo'n donker gat ga ik niet in, hoor!
Dat waren de echte lokale kledingwinkels. Met een smalle ingang, zodat er ruimte is voor een etalage. En propvol gepakt met kleren en schoenen. En vaak ook met dingen als horloges van dubieuze kwaliteit.
Mama had iets minder moeite met de inlandse winkel-gewoonten.
Uiteindelijk kwamen we bij een mannen-modezaak. Waar papa een leuke bermuda vond. Ik zal Ard ook eens een tip geven... Ze hadden er leuke dingen hangen. Nog netjes ook. On-Curaçaos. Dus goed om te onthouden.

Toen werd het tijd om Thijs en Ellen op te halen. Daarna reden we door naar Zuikertuintje. Eerst hebben we bij de speelgoedwinkel gekeken. Waar we enige commotie veroorzaakt hebben....
Bij de Bruna kwam alles weer een beetje tot rust. Verder hebben we even rondgesnuffeld bij de andere zaakjes. Maar al gauw werd het tijd voor Bella Italia: onze ijstopper.
We hebben genoten van het heerlijke ijs! En we waren blij dat we even mochten zitten.
Ellen wilde nog naar een winkeltje: Hip Girls (dat betekent: hippe meisjes, oma!) Maar helaas was die winkel dicht tussen de middag. Om 2 uur gingen ze weer open en het was toen kwart voor 2. Nog één die teleurgesteld was. Helaas voor haar vond ik een klein kwartiertje echt te lang om te wachten.

Thuisgekomen ging oma nog met Thijs naar de baai. Thijs kwam netjes vragen hoe laat hij weer thuis moest zijn: half 6.
Was hij om 4 uur al weer terug. Huh?? En waar is oma??
Ja, ik kon oma niet meer vinden. Die was niet op het strand.
In mijn ongerustheid stuurde ik Arjan mee. Waren ze een dik half uur later weer terug. Zonder oma.
Heel laconiek vertelden ze dat oma er echt niet was.
Oeps! Ard sprong in de auto om te gaan kijken wat er loos was.
Lag oma nog lekker in het zonnetje te genieten. Groot gelijk.
Gelukkig belde Ard gelijk naar huis om mij gerust te stellen.

Na het eten, we waren vroeg klaar, zei Theo dat hij helemaal geen zin had in judo. Niks voor Theo.
En Ellen was ook al niet lekker. Die zou een filmavond hebben van school, maar ze wilde er niet eens meer heen. Ze lag om kwart voor 7 in bed en ik heb haar niet meer gehoord.
Oké, Theo, ga dan maar aan het leren, dan kun je morgen mee met wakeboarden. Ach ja, zei Theo, dat was ik toch al van plan.
Ooooo? Je staat soms echt voor verrassingen.
Dat betekende onverwacht een vrije avond voor ons. Ik hoefde zelfs geen ppt te maken voor zondag. Omdat onze nieuwe vrijwilliger dat doet! Super de super.
Wow, echt een vrije avond.

dit is een vrije avond...

Nu nog even afwachten hoe Ellen de nacht doorkomt. Hopelijk voelt ze zich morgen weer wat beter.