En toen...

Tja, de bietjes. Laten we zeggen dat Arjan genoten heeft. Die heeft een berg gegeten. Ellen hoefde niet, zei ze. En het liep allemaal al anders dan normaal, want Ellen was met Herman en Anja mee naar Albert Heijn en Kooyman. Bij de Kooyman mocht ze meehelpen om hout uit te zoeken voor het caviahok. Ze is helemaal in de gloria dat het nu eindelijk bijna zover is.
Kiet zei aan tafel heel diplomatiek: Het is heel lang geleden dat ik bietjes heb gehad!
Oké, zei Ard, zal ik je dan maar opscheppen?
Nou, ging Kiet verder, bij ons thuis zijn er eigenlijk maar 2 mensen die bietjes lekker vinden.
Ja??
Dat zijn mijn vader en mijn moeder...
Haha, lekker jochie. Hij lust meestal alles, maar dit had hij nog niet eerder gehad, bij ons. Hij bedankte dus beleefd. Hield het bij gehakt en puree. Thijs ging natuurlijk helemaal in de verdediging, die had toch niks meer te verliezen. Zij laptop is al voor de rest van de week achter slot en grendel.
Dus ik heb aan het eind van de middag, voor judo, nog maar even een hamburger gebakken. Dubbele boterham er omheen, hebben ze in elk geval iets in hun maag.
En toen ging judo niet door. Gingen we Kiet nog naar huis brengen. Aangezien zijn vader nog stond te opereren, scheelde het moeder Ellen een ritje met alle kids naar de judo om Kiet op te halen.
Nu weet ik wel waar ze wonen en hoe ik er heen kan rijden, maar dat is van uit ons huis. Kiet en Thijs riepen om het hardst dat ze best de weg konden wijzen. Dat hoopte ik al. Maar voordat ik de hoek om was, zaten ze allebei al verdiept in een Duckie, die op de achterbank lagen. Toen ik na honderd meter vroeg wanneer we linksaf moesten, kreeg ik al geen antwoord meer. Vroeg ik het nog een keer op iets dringender toon, keken ze allebei verrast op. Oeps, eigenlijk zijn we al te ver, geloof ik, zeiden ze.
Jongens, die Duckies dicht en opletten. Moesten we helemaal de Seru Loraweg af. Kom je op een minder geschikt tijdstip Santa Rosa binnen... Maar goed, het is gelukt, zullen we maar zeggen. Al had ik beter een iets andere weg kunnen nemen die ik wel zelf kende. Dat is dan voor een volgende keer.

Vandaag moest Thijs zijn herbarium af zijn. Moet morgen ingeleverd worden. Ik vanmorgen naar de Samsom, op Saliña, het zekere voor het onzekere nemend wat printen betreft. Kwamen we er vanmiddag achter dat ze 3 blaadjes niet geprint hadden. Of niet meegegeven. Dankzij Herman en Anja komt het toch nog goed, juf mag er wel een hoog cijfer voor geven, ik heb er in elk geval heel hard aan gewerkt. Nu is het dan ook helemaal klaar.

Gister hoorde ik dat ik volgende week inderdaad vrij ben. Ik hield mijn hart een beetje vast. Bijna was het ook nog verkeerd gelopen, maar het komt goed. En in november kan ik nog een week opnemen. Ik ben benieuwd hoeveel dagen ik dan nog over heb. Genoeg om in januari nog wat op te nemen, schat ik in.

En Ard heeft gister bij Blue Bay gepraat over de buren. Er zijn duidelijke afspraken gemaakt. Bij grensoverschrijdend gedrag wordt meteen de politie gebeld. Kids mogen weer op het pleintje spelen. Zelfs voetballen, alleen zorg ervoor (zeiden wij...) dat de bal niet bij de buren in de tuin vliegt.
Eén en ander was ook al duidelijk gemaakt aan de buren. Blijkbaar is het overgekomen. Vanmorgen had de buurvrouw vriendelijk "goedemorgen" gezegd tegen Ard. Theo viel bijna steil achterover toen hij het hoorde.
Die vermaakt zich opperbest in het appartement. Komt er zo achter dat eten koken niet zo moeilijk is, alleen heb je er daarna zoveel werk van om alles weer schoon te maken. Tjaaaa, het huishouden is een eeuwigdurende cirkelgang. Neem de was maar eens!

En toen... was het al weer bijna woensdag. Nog een paar daagjes en dan lekker vakantie. Voor iets meer dan de helft van ons gezin, dan.

Nieuwe ervaring

Vandaag heb ik iets gedaan wat ik nog nooit eerder heb gedaan: bietjes gekookt. Gister kregen we een lading etenswaren. Heerlijk, 2 emmers boter, paar pakken thee, dat soort dingen. Er zat ook een zak bietjes bij, een tikkeltje gerimpeld, maar dat mag de pret niet drukken.
Gelukkig waren Herman en Anja toen net bij ons. Anja kon mij vertellen hoe ik het ongeveer klaar moest maken. De rest heb ik uit een kookboek gehaald: het Haagse Kookboek. Ideaal, daar staan alle groentes in die je maar kunt bedenken. Dus ook bietjes.

Natuurlijk kookte mijn moeder vroeger wel eens bietjes. In de snelkookpan. Tot op een dag de dop eraf knalde. Toen was de keuken rood.
Dus ik koop altijd een pot bieten. Arjan houdt er erg van. Uit een pot is heel handig, maar ik had werkelijk geen idee hoe ik die bietjes te lijf moest gaan. Nu wel! Haha, je bent nooit te oud om te leren, dat blijkt maar weer.

eerst koken

en daarna het velletje eraf halen en schaven

Nu staan ze in de koelkast te wachten tot maandag, want voor vandaag had ik al sla, en die blijft minder lang goed dan die bieten, schat ik in.
Verder zat er ook een dikke wortel bij. Om Theo een plezier te doen heb ik die wortel schoon gemaakt, er een ui bij gesneden en dat in zijn koelkast gezet. Met een zakje puree erbij heeft hij een lekkere hutspot. Heeft-ie al drie jaar zin in...

Als toetje heb ik nog een cake gebakken, want de pakken waren erg in de aanbieding, jammer om ze te laten staan. Dus, wie komt er morgen bij ons op de koffie??

Gister hebben we erg gelachen met onze gynaecoloog. Hij heeft zijn kantoor bij ons in het gebouw. Het is een klein, aardig, spaans-sprekend, oud doktertje. Komt hij met zijn i-phone bij ons op het lab en zegt (vrij vertaald uit het spaans, door mij) : Ik heb hier een afbeelding van Chikungunya.
Iedereen kwam erbij staan, heel benieuwd hoe dat er uit zou zien op een plaatje. Hij scrollen door zijn afbeeldingen. En ineens had-tie hem:

Chickengunya

Wij schoten allemaal in de lach, hij had ons lekker beetgenomen...

Te leuk...

Te leuk om niet even te laten zien: Ellen die graag wil leren koken. Het begon er mee dat ze gister zei dat ze ook wel eens een paar dagen in het appartement wil wonen. Waarop ik zei dat ze dan ook voor zichzelf moet koken, dat Theo dat ook doet. Geen probleem, dat wilde ze dan best!
Met vanmiddag, in de auto, dus de vraag of ze vandaag mocht koken. Prima, wat wil je dan eten? Na enig overleg met Thijs besloten ze dat het bami zou worden. We waren inmiddels op de weg naar de Centrum. Kwam allemaal heel mooi uit.
In de winkel zocht ze zelf de spullen uit. Bami, mix, groente. Blikje vlees had ik thuis nog wel. En kroepoek.
Zie hier het resultaat:

Het was heerlijk. En ik heb gezien dat ze heel handig is. Dat gaat helemaal goed komen met onze kokkin in de dop.
Waarop ze na het eten vroeg: En wanneer mag ik dan in het appartement??
Helaas, dushi, minimumleeftijd voor zelfstandig wonen in het appartement stellen we op 18 jaar.

Zelfstandig

Gister hebben we Theo in het appartement geparkeerd. De buurvrouw doet weer/nog steeds moeilijk. Dus leek het ons een goed idee om haar subtiel te laten merken dat we ons toch niet de wet voor laten schrijven. Ze is hard op weg om iedereen tegen zich in het harnas te jagen. We hoorden ook al van de andere buren dat ze zich niet bepaald vriendelijk opgesteld had.
Dus toen onze gasten vertrokken waren, is Theo in het appartement gegaan. Gelijk een mooie gelegenheid om eens aan de zelfstandigheid te proeven. Bijvoorbeeld je eigen boodschappen doen. Eerst had hij allerlei plannen voor lekkere dingen: krentebollen, koekjes enzo meer. Maar toen we een keer in de winkel waren, werd het al anders. Ik moest natuurlijk wel mee voor het vervoer :). Zo had ik gelijk de gelegenheid om te zien hoe hij dit aanpakt. Hij las alle prijsjes en nam alleen het hoognodige mee. Nee, ik hoef me er geen zorgen over te maken. Hij bedacht ook al dat het heel voordelig was dat hij op zijn werkdagen bij de baai eet. Scheelt weer een warme maaltijd. Vandaag was hij vrij. Heeft-ie netjes macaroni gemaakt voor zichzelf.
Hmm, eigenlijk ben ik best trots op hem!

Thijs had vandaag zijn boekbespreking. Over het boek "Ontvoerd" van Bert Wiersema. Zondag had hij nog maar een klein deel van het boek opnieuw gelezen.

Aiaiai, het regent dat het giet! Heel de middag dreigde het al, maar bleef het droog. Nu plenst het uit de lucht en zakt de temperatuur in no-time van 31 naar 27 graden. Brr, het wordt frisjes. Ard is nog onderweg, die heeft vanmiddag en vanavond les gegeven. Gelukkig doet de Pick-up het weer goed, want het zou her en der wel eens erg waterig kunnen zijn op de weg.

Maar goed, ik had Thijs de wacht aangezegd. Als hij minder dan een 7 zou halen op zijn boekbespreking, zou zijn laptop een week achter slot en grendel gaan. Niet lezen en wel spelletjes zitten doen op de laptop, dat kan niet. Nu had hij geluk. Gister was hij bij Kiet en heeft Kiet z'n moeder met hun zitten oefenen. En zo haalde hij vandaag precies een 7. Pfff, wat een opluchting. Hij liet me meteen zijn blad zien wat hij van juf kreeg. Als bewijs, zei hij. Volgens Ard had de juf wel streng gerekend. Dit is in elk geval geen juf die tienen geeft.
Morgen neemt Thijs zijn laptop mee naar school. Want de juf wil graag het liedje "A van Almachtig, B van Bevrijder" horen. Vandaag had hij ook al die laptop mee, maar hadden ze geen goed stopcontact. Morgen dus ook een verloopstekker mee...
Verder moeten we morgen nog bezig met zijn herbarium. Ook maar eens kijken hoe het met de gedroogde bladeren is in de wereldatlas. Alleen nog info zien te vinden over de Bonaireaanse Oleander. Want die staat nou net niet in "Nos mata i palunan". Da's jammer.

Grens getrokken

Toch maar even een blog, op zondagmiddag, voordat men ongerust wordt...

Vrijdag had Theo de laatste echte testen. Hij deed het prima, ondanks dat hij te laat kwam doordat de auto niet startte. Oeps...
Van de 60 vragen/opdrachten had hij er 59 goed. Hij puzzelt nu nog hoe hij die ene dan moest doen. En 's middags had hij de taaltoets. Na 2 minuten zei de docente dat hij het wel goed gedaan had, spreekvaardigheid. Wat ons niet verbaasd. Hij praat je moeiteloos onder de tafel. Daarna had hij nog wel schrijfvaardigheid en luistervaardigheid, maar ook dat zal wel oké zijn geweest. Als je met een 7 slaagt voor je Havo-Nederlands, dan moet dat wel goed zitten.
Nu is het afwachten op de volgende ronde, het motivatiegesprek. Nog liefhebbers die hiervoor met hem willen oefenen? Want hiervoor heeft hij dan wel de bibbers...
Daarna volgt het antecedenten-onderzoek en de medische keuring.

Aangezien ik op vrijdagavond altijd (bijna altijd) de presentatie maak voor zondag, blijft er meestal niet zo veel tijd over om te bloggen. We drinken dan nog even wat lekkers met Theo en Arjan, als Ellen en Thijs naar bed zijn.

En gister, zaterdag, was Clean Up Curaçao-day. Met meer dan 2500 vrijwilligers is er een grote schoonmaakactie gehouden. De kinderen konden meedoen via school. Ard was gevraagd om met een kayak bij de Mangroves schoon te maken. Thijs mocht met hem mee, die vond het geweldig. Ze hebben met elkaar een hele berg vuil opgehaald.
Van Dolfijn.fm hebben ze vlak bij Blue Bay, de weg langs de waterzuivering, Klein Hofje, schoongemaakt. Dat is een smalle weg, waar je heel makkelijk een Pick-Up vol rotzooi kunt dumpen zonder dat er een haan naar kraait. Een vreselijke puinhoop was het. Nu ziet het er weer netjes uit, al zag ik zelfs vanmorgen al weer een blikje liggen en een bierflesje. Je zou er eigenlijk camera's moeten hebben. En de straffen moeten veel hoger voor het afval dumpen in de mondi.

Ard en Thijs

Arjan helpt Thijs

heel veel rotzooi

Gister was het feest van 10 jaar Blue Bay Beach. Het park bestaat al veel langer, maar de beach was dus 10 jaar. Leuk feestje. Wij hebben lekker uitgerust bij de baai en Ellen heeft haar kans waargenomen: ze mocht mee op een duik. Ze vond het geweldig. Wat we ook al wel verwachtten. Ook de instructeur zei dat ze het prima deed. Nu maar heel hard sparen!
Ook het gebruik van de kano's bij de baai waren gratis, gister. Dus daar heeft ze eveneens een hoop pret mee gehad.

Toen we weer thuis waren hebben we de kids rustig gehouden met friet met sla, daarna in elk geval Thijs en Ellen lekker vroeg in bed gestopt. Die waren toch moe genoeg na de lange dag. Theo en Arjan vermaakten zich wel op de laptop. Hadden wij de tijd om relaxed te kaasfonduen. En te praten. Tja, en daarna was het dus te laat om nog te bloggen.

Om daarmee op de titel van deze blog te komen. Soms is het jammer om nog achter de laptop te gaan zitten, als je net een goed gesprek hebt gehad. En dus heb ik voor mezelf een grens getrokken. Ik moet geen blog schrijven, ik doe het omdat ik het leuk vindt, maar dat lukt niet alle dagen. Dus zal er vaker een dagje (avond voor mij...) zijn zonder verslag van de dag.

Hoogtevrees?

Vandaag was de grote afdaling, van een hoog gebouw abseilen. Theo vond het een gemakkelijke uitdaging. Maar ook de rest van zijn groep ging goed. Ze zijn met z'n elven door naar de volgende ronde. Vorige week was er ook al een lichting, en wie weet volgende week weer.

In elk geval moet Theo morgen voor een cognitieve vaardigheidstest. Hij heeft al eens even gezocht op internet. Moet lukken, dacht hij... En daarna de taalvaardigheidstest. Hij kneep hem nog dat er misschien ook Papiaments gevraagd zou worden, maar het gaat alleen om Nederlands. Logisch, lijkt me, want de opleiding is in het Nederlands, dus is het wel belangrijk dat de kandidaten die taal een beetje goed beheersen. En straat-Papiaments heeft hij al wel op judo geleerd!

Thijs had nog een leuke mop. Hij zei: Weet u wanneer je hoogbegaafd bent? Als je IQ hoger is dan 125.
Ik vroeg, een beetje verbaasd: Hoe kom je hierbij??
Zei hij: Heb ik uit de Donald Duck!
Wat je al niet uit ouwe Duckies kunt halen...

Jawel....

Daar zijn we weer. Ik was een paar dagen niet zo lekker en had geen puf om een blog te schrijven. Gister zat ik er dan eindelijk voor, was het internet weg... Dat schiet niet op. Schrale troost, we waren lang niet de enigen. Soms krijg je er werkelijk kromme tenen van. Stroom, internet, water, is het het één niet, dan is het het ander wel. Dus nu dan maar even kort van alles wat.
Om maar van achteren naar voren te werken, Ard is druk bezig om onze porch weer bewoonbaar te maken. Hij heeft de muur achter de grote kast geverfd, vanmiddag. En ja, als je dan toch bezig bent, de hele kast was leeg, dan kun je ook maar beter schoonmaken. Dus hij heeft de kast gesopt, alle spullen (meest gereedschap en verf) uitgezocht, opgeruimd. Wow, de laatste restjes en dan ziet het er weer keurig uit.
Theo had vandaag de eerste testen voor de politie-opleiding. Hij heeft tot nog toe de snelste tijd gehaald van alle kandidaten. "Mag je dit leuk vinden?" vroeg hij. Haha, ja hoor, vind het vooral leuk! Er vielen gelijk al veel kandidaten af, vertelde hij. Morgen voor de tweede ronde: abseilen vanaf een gebouw. Nog leuker (vindt hij).
Gister hebben we gevierd dat we 20 jaar getrouwd zijn. Ik was eindelijk weer eens een dinsdag vrij, dus we zijn 's morgens eerst een rondje gaan lopen. En bij de baai hebben we een cappuccino gedronken.

Hoe relaxed! Jammer genoeg hadden ze geen appeltaart, dat moest nog binnenkomen. Dat hebben we goedgemaakt met een stukje ponche-crema-taart van de Centrum, later op de ochtend. En 's avonds hebben we pannenkoeken gegeten. Ik had ook nog een stapeltje gebakken met appel/kaneel en met rozijnen. We hebben zitten smullen.

Voor de rest was het natuurlijk een gewone dag door de week. Waarbij Arjan en Thijs ook nog naar de tandarts moesten, maar waar Arjan met de complimenten van de tandarts weer vandaag kwam. Thijs heeft heel veel tandsteen vorming. Dat had hij als peuter al, zei de tandarts in Zeewolde altijd. Niks aan te doen, alleen heel goed poetsen.
Ellen was pas bij school naar de tandartsbus geweest, alles was goed, dus ik vond het niet nodig dat zij nu weer ging. De tandarts is iets minder blij met deze actie van de overheid. Dat snap ik ook wel een beetje, want de controleren wel en desnoods trekken ze tanden en kiezen, maar ze vullen niet, dus dan moet je alsnog naar een andere tandarts.
Aangezien we nu bij een andere verzekering zitten, had ik alle pasjes meegenomen. Bleek dat we eerst met een papier van de tandarts naar de SVB (zorgverzekering) hadden gemoeten, gegevens invullen, handtekening/stempel van SVB erop, kopie mee terug naar de tandarts... en dan hadden we een afspraak kunnen maken. Je moet het allemaal maar weten. Na een heleboel heen en weer gepraat van de ene tandarts naar de andere tandarts, de ene assistente en de andere assistente, bleek dat het toch wel goed kwam. In elk geval hoefde ik niet te betalen, dat is een meevaller. Nu nog maar eens informeren hoe het zit met vergoedingen voor beugels... misschien dat dat ook nog meevalt??
Morgen ben ik dan weer vrij, zo lekker. Al wordt het weer een gerace van hier naar daar, want Theo moet naar Otrobanda gebracht, Arjan moet naar Caracasbaai, tussen de middag moeten Ellen en Thijs van school gehaald (die moeten natuurlijk ook 's morgens gebracht...) en Arjan? We hebben geprobeerd hem duidelijk te maken dat hij moet vragen of hij met iemand mee kan rijden richting school. Er gaan vast meer kinderen terug richting de stad. Scheelt toch de helft aan afstand. Laten we hopen dat hij zo moedig is!

Van Coca Cola tot Ice Bucket

Ard had vandaag een training met de mensen van Coca Cola. Iedereen was tevreden, dus was het een succes! Leuke events.

En Thijs had vandaag Happy Hour met zijn klas, waarmee ze meededen aan de Ice Bucket Challenge. Eerst moesten er natuurlijk de nodige hapjes en drankjes gegeten worden. We zijn ten slotte wel op Curaçao.

Het was erg gezellig bij Caracasbaai. Elk jaar was het bij Timothy thuis, maar aangezien ze daar bezig waren met een verbouwing kwam het nu minder goed uit. Je zal ook maar zo'n 80 man/vrouw/kind te gast krijgen... Karin draait er haar hand niet voor om. Alleen dit jaar dus niet.
Met elkaar hadden we besloten dat Caracasbaai ook best een leuke locatie is om een feestje te bouwen. De kinderen hebben zich daar prima vermaakt. Alle ruimte om te voetballen en andere spelletjes te spelen waarbij je een eind moet rennen.

zoek de bal...

Voor Thijs was het hoogtepunt van de middag de Ice Bucket Challenge. Ik denk dat hij wel 5 keer gevraagd heeft of het nog geen tijd was om te beginnen.
Eindelijk was het dan zover. Alle kinderen hadden hun emmer gevuld met zeewater, zeewater genoeg bij de hand. Daar kregen ze dan wat ijs in, wat wij meegenomen hadden. In de jug, lekker koud. Onder luid gegil goten ze allemaal hun emmer over zichzelf en buren heen. Wat een lol.

Ellen was vanmorgen naar de Zeeverkenners. Ik had haar gebracht. Norin was zo aardig om haar op te halen om 12 uur. Zodat het mij een ritje scheelde. Om kwart over 3 was ik daar om haar weer op te halen, kon zij ook mee happy hour-en.

Net voor het donker werd had ik het hele spul weer in de auto en konden we naar huis.

Heerlijk...

Vandaag had ik een heerlijke hartige taart gemaakt. Broccoli-tonijn. In eerste instantie was Thijs heel enthousiast, toen ik het vertelde. Alleen toen hij zag hoe ik het klaarmaakte werd hij aanmerkelijk minder enthousiast. Wat hij zich er nu precies van voorgesteld had weet ik niet, maar dit niet, dat was wel duidelijk. Ook Arjan was niet zo blij, hij houdt niet van tonijn. Dus de volgende keer moeten we het iets anders doen. De rest van de familie heeft heerlijk zitten eten. Het recept komt van de site van Allerhande. Ideaal, zo'n site.
Het was natuurlijk spannend of ze alle ingrediënten in de winkel zouden hebben. In de eerste plaats broccoli. Dat was er. Toen tomaatjes, helaas, die niet. Van de week stond het schap weer vol, nu niks meer. Zul je altijd zien. Op het juiste moment kreeg ik een helder idee: tomatenblokjes uit blik. Nee, zei Ellen, dat is veel te duur. Ha, juist niet, je snapt niet hoe het kan, maar uit blik is stukken goedkoper. En het was lekker! Een prima alternatief.

Hadden we met elkaar anderhalve taart op zitten eten, ging Theo een uurtje later alsnog een stapel boterhammen staan smeren. Niet te geloven, wat een vuilnisvat. En morgenochtend gaat-ie gewoon weer verder.

Over Theo gesproken, hij mag komende week voor de eerste testen voor de politie-opleiding. Ze hebben (voor heel wat vacatures) 6000 aanmeldingen gehad. Je krijgt haast het idee dat het halve eiland gesolliciteerd heeft. In elk geval heeft Theo de eerste selectie doorstaan. Nu voor de fysieke en motorische vaardigheden. En dan verder. Hij heeft er heel veel zin in. Het klinkt ook wel spannend: voor de tweede dag staat er een hoogtevrees test op de planning. Wordt vervolgd.

Motivatie 100 %

Thijs kreeg al weer een goed cijfer, vandaag. Geschiedenis, een 10. Het is zo heerlijk om te zien hoe hij aan het veranderen is. Super gemotiveerd, strooit met leerboeken om zich heen. Kijkt er telkens weer in. Gevolg van één en ander is wel dat hij inmiddels zijn boek voor verkeer kwijt is. Pas was het er nog, vandaag niet meer te vinden. Van de week was hij ook al zijn schrift van Papiaments kwijt. Bleek op school in zijn vak te liggen. Hopelijk dat boek van verkeer ook. Morgen heeft hij er een toets van. Gelukkig had ik nog een gescande versie op mijn laptop...
Met 30 kinderen hadden ze ongeveer 10 boeken. Dat werd hem niet. Dus bood een moeder aan om er één te scannen en die naar iedereen te sturen. Inmiddels doet onze printer het niet meer en kon ik er alsnog niks mee. Maar ons zelfstandige kind had dus meteen geregeld met de (engelstalige) moeder dat ze er eentje voor hem uitprintte. Die nu dus kwijt is...
Zo heeft hij dan vanmiddag op mijn laptop verkeer zitten leren. Een speciale versie voor Curaçaose kinderen geschreven.
Verder heeft hij gebloond en ook dat ging heel goed. Alleen heeft hij 2 vijven voor rekenen. Want hij wil nog steeds de tafels niet leren. Dus... Maar ik heb hoop dat ook dat wel goed komt. Hij gaat het vast niet leuk vinden dat er vijven op zijn rapport komen. Nu nog een beloning bedenken. Want automatiseren gaat niet zo makkelijk bij hem, dus tafels zijn lastig te onthouden. Een bekend verschijnsel, want ook Arjan heeft ze nooit echt goed geleerd. Die is nu zo ver dat hij er zonder ook wel mee komt. Thijs blijft het uitrekenen 5x7... 7+7+7+7+7............ 35? En dan "delen door"! Als je de tafels niet kent is dat natuurlijk helemaal een ramp.

een lekker stel

Ellen haalt ook mooie cijfers, maar daar zit nog wel vaker een minder puntje bij. Gister kwam ze thuis met een 9 voor taal, kijk, daar worden we allemaal blij van. Ze is nu hard bezig met werkwoorden, voltooid deelwoord, bijvoeglijk naamwoord en dergelijke. D's en t's en dt's.
Elke dag hoofdrekenen. En redactie. Blijft lastig, maar het gaat wel beter. Vandaag had ze veel sommen met meters, hectometers, decameters. Kommagetallen en breuken. Ze maakt dankbaar gebruik van de tip van Katinka: Kleine Hondjes Dansen Met De Clown Mee (km-hm-dam-m-dm-cm-mm) Bij elk blad dat ze krijgt zet ze dat rijtje bovenaan en dan gaat het prima. Komma naar rechts, komma naar links.

Wat ons vandaag ook bezig hield, was de barricade voor onze inrit. Onze buren waren een tikkeltje geïrriteerd over van alles en nog wat. En daarom hadden ze Ard z'n Pick-up klem gezet en hun Seat pontificaal voor de inrit. Wat een geluk dat we momenteel de auto van Anton en Minke erbij hebben, die zelf met vakantie zijn. Ard kon door de rooi naar buiten...uiteindelijk. Vanmiddag een gesprek gehad met de buren, Blue Bay en Ard. Niet dat het veel opgeleverd heeft. Ze ergeren zich gewoon groen en geel aan het feit dat ze buren hebben en dat je die wel eens hoort. Daarom zitten ze 's avonds ook boven voor het raam.
Nee, ik denk dat we elkaar niet zo gauw zullen begrijpen. In elk geval hebben we allemaal toegezegd dat we ons aan de regels zullen houden.

Oei, oei

Bijna liep Arjan morgen voor aap: ik ging zijn haar tonderen en de tondeuze hield er halverwege mee op.... Aiai, gelukkig kon Ard het nog voor elkaar krijgen om de boel te fiksen. Toen haar en tondeuze schoon waren kon het karwei geklaard worden. Jammer genoeg heb ik er geen foto's van. Daarvoor was het te spannend. Dat krijg je er van als je te lang wacht met kortwieken! Volgende keer maar weer een paar weekjes eerder in actie komen.

Verder had Thijs een 10 op wo. En juf had niet eens de werelddelen gevraagd!

Ellen was weer naar de fysio. Het gaat steeds beter. Maar voor vrijdag hebben we een nieuwe afspraak. Dus we gaan nog even door.

Vanavond een rondje park gelopen. En daarna nog even de spieren gespannen... eens zien of het gaat werken. De maand is nog niet om :)

Moedig...

Al heel lang nam ik mij voor om eens iets te gaan doen aan mijn buikspieren. Het werd hoog tijd. Had ik laatst op facebook al een leuke site, hier van Curaçao, gezien. Met een maand lang elke dag oefeningen. Leek me een goed plan. Maar voordat ik die pagina weer gevonden had! Liep het zweet al met straaltjes van mijn gezicht. Uiteindelijk vond ik hem weer. En ben ik moedig begonnen. Pff, ik weet ook weer waar die spieren zitten... En nu volhouden. Het moet kunnen.

Gister hadden we voor het eerst na de vakantie weer wijkkring. Het was erg gezellig en we hadden ook heel bijzondere gesprekken. Het is boeiend om met een groep mensen te praten met zulke verschillende achtergronden. We zitten dan wel in dezelfde kerk, dat wil nog niet zeggen dat je ook hetzelfde denkt. We hadden het over Gods leiding in ons leven. Hoe ervaar je dat, merk je dat, wat doe je ermee?
Het was daarna te laat om nog te bloggen. Vandaag was het weer vroeg dag.
Na 4 weken was ik weer in het ziekenhuis, de hele ochtend. We proberen onze achterstand in scan-werk weg te werken. Laten we hopen dat dat lukt, deze week. Dan hoef ik volgende week maar 3 dagen te werken, zoals in mijn contract staat...

Thijs heeft bij Kiet heel hard geleerd op WO. Cornvlees blijft lastig, maar de werelddelen kent hij wel, met bijbehorende producten. Kiet z'n moeder had gezegd dat ze vast allebei een goed cijfer gaan halen.
Ik ben blij om te merken dat Thijs een stuk gemotiveerder is om te leren, dan vorig jaar. Want in de auto, terug van judo, vertelde hij dat ze nieuwe woordjes opgekregen hadden voor Papiaments. Donderdag hebben ze dan een toets. Hij verwacht dat hij daarvoor wel een goed cijfer kan halen. Terwijl hij vorig jaar gewoon niks vertelde over Papiaments. Nee, dat gaat nu een stuk beter!

Vanmiddag heb ik een campingbedje gescoord. Voor 30 gulden, yes, blij dat ik zoveel geduld heb gehad. Hebben we zelf iets in huis als er kleine kindjes komen te logeren...
Daarna ging ik bij de Centrum langs voor boodschappen. Tot mijn grote verbazing lagen er weer stapels tomaatjes, paprika's en andere groenten uit Venezuela. Blijkbaar is het probleem daar opgelost. Wat het probleem dan ook geweest mag zijn.

Ik ga nog wel proberen of het wil: zaadjes van paprika zaaien. Zou toch leuk zijn als je je eigen paprika's kunt eten, niet gekocht, maar in je eigen tuin gegroeid.

Echt waar

Vanmorgen, ergens halverwege de ochtend, betrok de lucht. En plotseling stortregende het. Het was heerlijk om die verfrissende bui naar beneden te zien komen. De hele familie stond zich te verheugen voor het raam. Echt waar. Dat had ik 3 jaar geleden ook niet gedacht... Maar als het dan zo warm is, en het ís warm de laatste tijd!, dan is het heerlijk als er even verkoeling komt. Even goed scheen vanmiddag de zon weer aan een wolkeloze hemel. En was het dus weer warm. Maar we klagen niet. We kunnen altijd nog even een duik nemen bij de baai.
Daar hadden de kinderen vandaag geen zin in. Die gingen liever voetballen op het pleintje. Niet te geloven! En Ellen en Thijs hebben nog kappertje gespeeld.

o ja, Ard heeft gister een muur in Thijs zijn kamer blauw geverfd. Het is heel mooi geworden!

Ellen had bij Thijs een punkkapsel gemaakt. Hij vond het prima, tot Theo en Arjan commentaar gaven... Aangezien Ellen er flink gel ingesmeerd had, kon hij het niet zo even platkammen. Jammer genoeg heb ik er geen foto van. Nu heeft hij het weer gewassen.
De mannen zijn vanavond naar een honkbal wedstrijd. Het scheen een spannende wedstrijd te worden.
Ellen moest nog bezig voor Engels. Ze moeten voor komende week een klein werkstuk maken over 3 personen die bekend/beroemd zijn. Uiteraard in het Engels en dat is best lastig. Gelukkig hebben we internet... en dan nog is het een hele klus!

De zieke vogel is aardig aan de beterende hand. Maar het is de vraag of hij echt zijn eigen weg zal gaan. Vanmorgen nam Theo de bak met vogel mee uit zijn kamer, naar de achterporch. Hij zette de bak neer en de vogel vloog zo, hop, over het randje, de tuin in. Hij vloog gelijk laag over de grond tot aan het hek met de achterburen. Maar verder ging hij niet. Hij hopte wat door de tuin. In de hectiek van alle huishoudelijke klussen, regenbuien en dergelijke, hebben we geen erg meer gehad in wat de vogel precies deed. Maar vanmiddag zat hij weer bij de achterporch. Ard gaf hem wat kruimels, Theo gaf hem een kapje brood. Ja, zo hou je hem wel in de buurt, denk ik. Hij vloog alsnog niet echt, maar lopen ging wel veel beter. Al herkennen we hem wel aan zijn aparte loopje. Heel grappig. Uiteindelijk heeft Theo hem weer gevangen en bij de schildpad in het hek gezet. Toen het donker werd signaleerde Ellen dat hij een plekje had gezocht onder een halve ton. Welterusten vogel.

Eindelijk!

Vanmorgen kreeg ik bericht dat mijn zieke collega eindelijk weer gaat beginnen. Ik denk dat het best nog wel spannend is voor haar, want ze is meer dan 2 maanden ziek geweest. Hartproblemen... Maar ik ben heel blij dat ze weer gaat werken. Vanaf maandag ben ik dan gewoon weer in het ziekenhuis. Waar inmiddels ook een nieuwe analist is begonnen. Dus zo langzamerhand gaan we de goeie kant weer op qua personeel.

Vanmiddag vond ik nog een leuke site over rekenen. Beter Rekenen http://www.beterrekenen.nl/website/?pag=223

Daar zijn Ellen en ik behoorlijk wijzer van geworden. Nu weten we hoe we breuken moeten vermenigvuldigen. En hoe je bijvoorbeeld 100x2/3 doet. Hopen dat Ellen het morgen op school ook nog weet.

Eigenlijk ben ik wel benieuwd of men in Nederland wel weet dat hier fruit en groente niet meer ingevoerd mogen worden vanaf Venezuela. Dat zeg ik verkeerd: want het is niet de schuld van Curaçao, maar de president van Venezuela heeft de uitvoer verboden. Dat betekent inmiddels dat er alleen nog appels liggen uit Nederland en Amerika. En sinaasappels, ook ergens vanuit Californië. Maar in de vakken van de paprika's ligt niks meer. Geen meloenen. Hoe zouden ze dat bij de Barkjes doen? Stiekem heen en weer varen? Of ligt er volgende week echt niks meer? We hoeven niet jaloers te zijn op de Venezolanen. Het is daar een drama.

Ard heeft het appartement schoon gemaakt. Klaar voor onze gasten, die volgende week komen.
Nu nog even wat drinken en dan lekker slapen. Nog één dagje en dan is het weer weekend!

Bijna 100

Vanmorgen maakte ik iets bijzonders mee: ik moest een patiënt prikken van bijna 100 jaar. Niet thuis, nee, ze kwam met haar dochter naar de prikpost. Alleen drong het pas naderhand tot me door hoe oud ze was. Dat was een beetje jammer. Ineens zag ik haar geboortejaar: 1915. Dacht: wat??? Het is nu 2014, die mevrouw is dus bijna een eeuw oud. Wow, wat een leeftijd! Ze was niet zo goed meer ter been en hoorde niet zo scherp meer, maar verder zag ze er nog goed uit.
Als je er bij nadenkt wat zo iemand aan ontwikkelingen mee heeft gemaakt. Soms hebben we het er met de kinderen wel eens over wat er nu anders is dan in onze jeugd. Dat is al best veel. Maar in 100 jaar is er helemaal veel veranderd. Auto's en vliegtuigen zijn er gekomen, 3 koninginnen en een koning meegemaakt. Telefoon, televisie, computer en nog veel meer...

Met Ellen heb ik weer hard op de sommen zitten zwoegen. We komen samen een heel eind, maar er blijven sommen over waar ik ook niks mee kan. 35 : 9 = en dan moet het antwoord een kommagetal zijn. ?? dit is dan hoofdrekenen, maar ik heb werkelijk geen idee hoe ik dit moet doen. Ik was vroeger ook niet goed in (hoofd)rekenen. De juf mag het morgen nog eens aan Ellen uitleggen, hopelijk kan zij het mij dan weer uitleggen. Ook een beetje jammer van alle moeite, want waar gebruik je ooit nog zulke sommen voor? Nee, geef mij maar geschiedenis, aardrijkskunde, biologie, wereldoriëntatie en dat soort vakken. En taal, dat is ook leuk.
Thijs was zo blij met zijn teruggekregen cijfers. Het varieerde tussen 8 en 10. Erg goed dus. Voor beloning heb ik extra lang voorgelezen, vanavond. Een heel spannend boek van Bert Wiersema: Ontsnapt.

Onze vogel heeft een zielepoot: die is gebroken. Eens zien of dat een beetje genezen wil. Volgens Theo heeft hij ook iets aan zijn vleugel. Zou best kunnen, want anders zou je denken dat hij wel weg vloog. Of zou je met een gebroken poot ook niet kunnen vliegen? We zullen het eerst maar eens een weekje aanzien. Hij eet ons in elk geval nog niet de oren van het hoofd. Hooguit wat kruimeltjes brood.

Zielig

Vanmiddag kwam Theo thuis met een zielig vogeltje. Onderweg ergens gevonden, kon niet meer vliegen. Wat doe je dan?? Er stonden gelijk 4 kinderen te roepen dat we dit beestje echt moeten houden.
Ik heb gezegd dat hij/zij mag blijven tot dat-tie weer vliegen kan, maar hij gaat niet in een kooitje. Want als we zover zijn, dan weet ik het wel. Dan komen we er nooit meer van af. Daarbij, ik vind het gewoon zielig als je vogeltjes in een kooitje stopt die gewoon lekker hier rond te horen vliegen. Zoals parkietjes, bijvoorbeeld. Het leven is hier één grote volière. Daar hoef je geen tralies meer omheen te zetten.

eigenlijk is Theo best een goeie ziekenverzorger, een lekker handdoekje eronder, bakje water, kruimeltjes brood...

Nog een leuke foto die past onder het kopje "zielig". Gister had Ard een cursus EHBO. Vorige week ook al, maar gister was het onderwerp reanimeren aan de orde. Ziet er best luguber uit, vond ik zelf. Goed om te weten dat het een oefening was.

Het Advent Ziekenhuis heeft vandaag bij het Antilliaans Dagblad prominent de voorpagina gehaald. Een goed stuk, trouwens! Dat wij (daar moest Theo erg om lachen, dat ik dat zo benoemde) het als ziekenhuis wel goed doen. De Taamskliniek heeft er een puinhoop van gemaakt, financieel gezien, maar het Advent doet het goed, met dezelfde tarieven.
Waar onze directie vooral over gestruikeld is, en terecht, is dat de minister van Volksgezondheid beweerd had dat het Advent Ziekenhuis ook aan de afgrond staat en dat alles onder de paraplu van het Sehos komt. Ha, dat zou hij graag willen! Maar voorlopig gaat dat niet door. Dat heeft de directie heel duidelijk gezegd, gister. En dus werden we ook elk half uur in de nieuwsberichten genoemd. Gratis reclame, zullen we maar denken.
http://www.antilliaansdagblad.com/index.php/curacao/9452-advent-bijt-van-zich-af

Twijfel

Voor mijn verjaardag had ik geld gevraagd voor een nieuwe telefoon. Momenteel gebruik ik nog een heel oude van Ard. Ik heb zelf nog wel een iets nieuwere, nog maar 9 jaar oud (Thijs was een baby toen ik die kreeg...), maar daar zit nog mijn Nederlandse kaartje in, voor ING enzo.
Nu ben ik niet direct van de allernieuwste geintjes, maar zo langzamerhand lijkt het me wel leuk om een toestel aan te schaffen die er een tikkeltje moderner uitziet. Dan hoeft het niet het meest geavanceerd te zijn. Maar dat ik er foto's mee kan maken, bijvoorbeeld. En kan internetten, tenslotte komt er hier ook steeds meer wifi: zelfs in de grote bussen en in de stad.
Als je dan een beetje aan het zoeken gaat op internet kom je al snel uit bij Nokia. De goedkopere mogelijkheid.
Wie heeft er een beetje verstand van. Wat kan ik dan het beste doen. Eerst nog maar eens een paar telefoonwinkels bij langs? Is Nokia echt een goede telefoon voor een redelijke prijs? Lumia 520 of 630? Of is Samsung eigenlijk beter?

Het kriebelt ook doordat Theo vandaag zijn eerste grote aankoop heeft gedaan: een nieuwe laptop. Net op tijd voordat zijn oude het zou begeven. Hij had alles zelf al uitgedacht, nagezocht, contact gelegd en een deal gesloten. We waren in een kwartiertje klaar. Terwijl we alle tijd hadden, Thijs was naar judo en wij hadden zo'n anderhalf uur om onze boodschappen te doen. Een uitje voor Theo, want hij komt dagenlang niet van Blue Bay af. Alleen zondags naar de kerk... Wat een belevenis dan, een rondje door de stad.

en Arjan is ook blij, want die mag Theo zijn harde schijf voor zijn defecte laptop

Thijs moet een herbarium maken. Hij kreeg een papier mee waarop precies stond wat hij moest doen, waar het aan moet voldoen. Het hoeft niet op de computer, maar, zei ik, dat is wel netter (zeker gezien zijn handschrift). Dus eerst zijn we door de tuin geweest om blaadjes te zoeken. Minimaal 6, stond er. Dus zoekt Thijs er 6. Foto's erbij gemaakt.
Toen zijn we aan het knutselen gegaan op de laptop. WordArt vond hij wel een heel leuke uitvinding. Het voorblad hebben we klaar. Verder wilde hij niet gaan, het hoeft pas op 1 oktober ingeleverd te worden. Waarom zou je dan nu al zo hard aan de slag gaan?? Hij zuchtte: "Moeders!"
Theo heeft hem als grote broer zijn eigen ervaringen verteld: dat hij in het afgelopen schooljaar volgens schema's en vooruit werken zorgde dat alles op tijd klaar kwam.
Thijs was nog niet overtuigd van deze logica. Gelukkig voor hem heb ik voorlopig ook nog flink wat te zeggen op huiswerk-gebied. Die opdracht komt echt wel voor 1 oktober klaar.

de amandel

de appel

de Bonaireaanse Oleander, oeps, niet zo mooi met die auto er achter...

Bougainville

en de lamunchi, de eerste vruchten zitten er al aan.