Zodra we 's morgens ons ontbijt op hebben piepen Ellen en Thijs er tussenuit naar het appartement. Kijken of de kleine gasten al wakker zijn. Wat meestal wel het geval is, want bij ons slapen ze best een beetje uit. De jongens, Thijs en Roël, doken de bosjes in om verder te klussen aan de hut. Een onuitputtelijke bron van vermaak. Grote hamer mee, zaag mee, ik hield een beetje mijn hart vast. Maar ze hebben al hun vingers en tenen nog.
Ellen en Bernice zijn van de barbies, het playmobil en de poppen. Bernice is nog maar 5 (en Ellen bijna 11) maar dat klikt heel goed. Ellen vindt zoiets heel gezellig. Zo waren ze allevier een hele poos zoet. Kon ik mooi beginnen om Arjan zijn kamer schoon te maken. Vooral de ramen is een ramp. Mooie ramen, heel veilig, maar het duurt een eeuwigheid voordat ik ze schoon heb. Zoveel randjes waar van dat fijne stofzand in gaat zitten.
Tel daarbij op alle bakken met snoertjes en draden en alle andere technische toeters en bellen. Echt, het wordt hier veel sneller en grondiger smerig dan in Nederland. Dus ik hoefde me niet te vervelen.
Om een uur of 11 kwam Ellen vragen of ze met de gasten meemocht naar Kokomo. Tja, prima, wat mij betreft. Thijs mocht ook mee, maar die moest ik tegen half 2 weer ophalen om naar de orthopedagoog te gaan voor een spelkamersessie. Waar hij zich ook heel erg op verheugde... Psychiaters, orthopedagogen en aanverwante zaken, onze kinderen draaien hun hand er niet voor om. Ze vinden alles leuk! :)
Zo was de dag zomaar weer voorbij. Wel erg gezellig, zulke gasten. De kinderen, daar heb je geen kind aan! Blij toe dat ze er nog een poosje zijn.
Toen ik bij Kokomo kwam om Thijs op te halen liepen er 3 koeien op de parkeerplaats. Jammer dat ik geen fototoestel had. Koeien bij Vaerssenbaai... Dat loopt daar dan gewoon los tussen de auto's. Toen ik terug kwam van het strand waren ze verdwenen. Ik kon ze niet meer terugvinden. Helaas voor Thijs. Die dacht dan ook dat ik een grapje maakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten