Ons leven op Curaçao: Playa Jeremy

Vanmorgen heeft Ard eerst nog een keer de porch achter gecoat. Ziet er nu goed uit. Na nog een paar boodschappen (bolletjes, paprika, sla, voor een broodje gezond!) zijn we richting Bandabou gegaan. Aangezien Ard met de kinderen al verschillende baaien had gezien wilden we nu eens bij Jeremy gaan kijken. Het is iets verder dan Lagun. Best een eindje rijden. Maar het was mooi weer en we hadden geen haast. Als het niet iets leek zouden we doorgaan naar Grote Knip. Eigenlijk moet je zoiets niet afspreken met onze kinderen. Te vaag. We kwamen: rustige baai, niet zo groot, bijna alleen yu di Korsou... Hmm, best leuk zo. Laten we de koelbox maar pakken. Maar Theo vond het helemaal niks. Je kunt hier niet eens springen, zei hij. We lieten ons niet overhalen. Jammer dan voor je, ga maar eens boven op de rotsen kijken. Zoals het een echte puber betaamt heeft hij eerst een tijd zitten mokken. De andere drie moesten wel even omschakelen. Toen zagen ze de lol van deze baai wel in. Het was veel dieper dan het leek. Daar kun je leuke spelletjes mee bedenken.
Er kwam nog een bootje liggen. Het duurde even, toen ging Thijs toch eens een praatje maken en even later zat hij aan boord te kletsen.
Inmiddels hadden Theo en Arjan toch in de gaten dat je vanaf de rots kon springen. Het was alleen wel een eindje lopen, waardoor je je slippers ook echt wel aan moest. Die moest je dan eerst naar beneden gooien en dan erachteraan springen.
Als we er weer eens heengaan moeten we wel stoelen meenemen. Nu hadden we geluk dat we een tafel met bankjes konden bemachtigen. Het was geen zand waar je zo je badhanddoek neerlegt.
Hadden we met de kinderen afgesproken dat we bij Grote Berg een frietje zouden eten... was de friettent er niet! Aiaiai. Fout. En Ellen was zo handig geweest om geen bikini mee te nemen. Die had in haar T-shirt gezwommen, vandaag. Dus dat shirt was nog nat, dus konden we niet de Mac in: veel te koud in de airco. En thuis hadden we ook nog 2,5 kilo patat in de vriezer. Weer protest. Bij de super hebben we ze gelijmd met een ijsje. Je moet toch wat.
Vanavond heb ik de muur van de porch nog geverfd. Als dan toch alle spullen er niet staan is dat wel zo makkelijk. Alleen zie je bij lamplicht toch niet zo goed of het nu goed is. Ik ga er wel van uit.

Ard heeft vanavond angstvallig alle berichtgeving hier gevolgd. Het schijnt dat Schotte een knullige brief gemaakt heeft over de deelname van Curaçao aan de Olympische Spelen. Dat hij daar uitgenodigd zou zijn en dat Curaçao toch als land mee mag doen. Hij denkt dat hij het middelpunt is van de wereld ofzo. Rijp voor Capriles...
Voor de rest is het allemaal ook nog onrustig. Statenleden die zeggen te overwegen af te treden. Vakbonden die nog niet tevreden zijn (en terecht). We wachten het maar weer af.
Morgen vertrekken Ard, Theo en Arjan naar Miami. Ook nog gesponsord door Blue Bay, compleet met geborduurd logo op hun pak. Eerst gaan ze een paar dagen trainen en dan zijn zaterdag de toernooien.