Hij was blij met zijn geschenken: een boek over de rotstekeningen op Curaçao en Bonaire, een boek over veiligheid van Pieter van Vollenhoven (en wie heeft er nou meer verstand van veiligheid dan Mr. Pieter?) een koeler voor een fles wijn (gaan we een keer samen ons bezatten met een fles wijn op San Juan...) een lekker geurtje en als klap op de vuurpijl: een dressboy. Een stille wens van mij sinds jaren. Geen kleren meer die door de hele slaapkamer slingeren, alles netjes (??) over de dressboy. Die hadden ze dus laatst in de aanbieding bij Building Depot. Het was een beetje passen en meten om ze (gelijk 2, natuurlijk) in de auto mee te krijgen en dan ook nog 2 kinderen er bij te kunnen parkeren. Wat was ik 's avonds blij dat ik het gedaan had! Toen was er niks meer over van de hele Building Depot.
Aan het eind van de ochtend hadden wij een soort van klinische les over handhygiëne. Zeer relevant, als je met bloed en zo werkt. Het was ook erg leuk. Wel lastig om te volgen, al wilde die mevrouw het ook wel voor mij vertalen. Maar ik kan het wel verstaan, alleen kost het veel energie. Je kan dan niet even afdwalen met je gedachten.
Er kwamen voor mij geen nieuwe dingen voorbij, maar het is wel goed om er weer even bij bepaald te worden. En voor de afdeling was het wel goed om kritisch rond te kijken. Wat zijn de verbeterpunten? Bij voorbeeld een gesloten prikbak, aangezien er hier veel meer stof rond dwarrelt dan in Nederland. So wie so is het leuk om dit te doen met je collega's.
Vanmiddag heeft Thijs zichzelf overwonnen. Ik moest hem wel heel veel prikkelen, maar hij heeft een boterham met salami opgegeten. Hij had een afspraak met Anja, als hij die boterham op zou eten zonder te zeuren, zou hij 5 dropjes krijgen. Nou ja, zei hij toen we thuiskwamen, laat die dropjes maar zitten, het moet niet.
Dus zei ik: Als je niet een boterham met salami eet, mag je niet mee naar de baai. Gaat de laptop uit om 3 uur. Krijg je niet met Ellen een beker drinken bij de baai.
Alles bij elkaar opgeteld wilde Thijs dan toch wel eten. Met heel veel tegenzin. Maar je moet toch wel eens wat, anders leert hij het echt nooit. Dus koos hij eieren voor zijn geld. Juist voordat ik bij de baai stopte, deed hij zijn laatste hap in de mond. Wow, gered.
De dropjes heeft hij dus niet gehad, het was niet bepaald zonder gezeur. Morgen een nieuwe poging.
Herman en Anja kwamen bij ons eten. Rijst met kip-kerrie. Voor ons nog steeds een gerecht dat iedereen lust. Ook Herman is er voor gevallen. En dan ook nog ijs als toetje. Het was duidelijk dat het feest was in huize Vreugdenhil.
Lovers ijs, met van die heerlijke Amerikaanse saus erover. Mmmmmm.... |
Vanavond hebben we nog even verder gezellig gezeten. Janwillem kwam ook nog. Als altijd hangen we met elkaar rond de grote tafel. Eten, drinken en bijkletsen. Wie wil mag aanschuiven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten