Ons leven op Curaçao: Vervolgens....

Toch maar even bij het vervolg van ons soap-verhaal verder gaan.
Vrijdagmiddag ging Ard naar Curgas. Met de papieren en de bonnen die hij gekregen had toen hij had betaald. Een mevrouw begon gelijk een bonnetje uit te schrijven, waarop Ard argwanend vroeg: Wat doet u??
Hij liet de papieren zien. En ze snapte er niks meer van. Ja, u hebt betaald...
Inderdaad, dus we zijn niet van plan om nog een keer te betalen. Ging ze aan het goochelen met een rekenmachine. Uiteindelijk haalde ze er iemand anders bij. Een man, die gelijk hoog van de toren blies. Maar Ard hield voet bij stuk. Belde ten einde raad Sheryl, die bij Curgas werkt. Legde uit wat er gebeurde en dat ze van plan waren om ons 2 keer te laten betalen. Ondertussen probeerde die man met de papieren weg te lopen. Ard, met de telefoon aan zijn oor, riep de man terug. Die wilde het pakket niet terug geven.
Bleef zeggen dat het niet onze bonnen waren, dat we er geen recht op hadden. Al met al een heel vervelende situatie. Eind van het liedje was dat Ard het terug kreeg, Sheryl een beeld had hoe het allemaal gegaan was. Zij ook de enige bij Curgas was die het vervelend vond hoe het gegaan was.
Toen het gezeur een uur geduurd had kwam het hoge woord er eindelijk uit: ze hadden problemen gehad met de pinautomaat!
Wat een klungels dat ze dat niet gelijk zeggen. Dan hadden wij er begrip voor op kunnen brengen. Maar dat komt niet in hun hoofd op. Ze zijn het enige bedrijf op Curaçao waar je gasflessen kunt kopen. Blijkbaar voor hun een goede reden om totaal niet klantvriendelijk te zijn. "Wil je niet bij ons komen? Ha, kom je toch lekker niet!"
Ard heeft echt uit de grond van zijn hart gezegd: "Ik kom hier nooit weer!!"
Helaas kan ze dat geen moer schelen. Tja, wie is dan de pineut? Jammer genoeg kan je met dit verhaal ook nergens heen. Geen Kassa, Radar of ander consumentenprogramma. Het is dus slikken of stikken.
Beetje pleister op de wonde was vervolgens het telefoontje van Sheryl: Zou je alsjeblieft bij de bank willen kijken of het geld er af is gegaan, of niet? Sorry...
Ze is de enige die sorry zegt.
En, zei ze, als het er niet af is gegaan, geef het geld dan maar aan mij, dan regel ik het verder wel.
Een cursus "klantvriendelijkheid" zou geen overbodige luxe zijn bij Curgas. En Sheryl hoeft van mij die cursus niet te volgen.
Dat was vrijdagmiddag.
Vrijdagavond hadden we de alabansa. Heerlijk zingen met elkaar! De kerk was vol, allemaal Antillianen. Wij waren de enige blanken. Het was een mooie avond, vol enthousiasme!
Toen we thuiskwamen zaten Herman en Anja op onze achterporch. Even internetten... Zodat we gezellig met elkaar het weekend in konden luiden.

Zaterdag ging Ard met een groep mensen, die het Churchcamp van de VPG gaan leiden, naar San Juan. Een teambuildings sessie. Thijs en Arjan mochten mee.

even helpen om een vlot te bouwen

en dan meevaren...

Theo moest thuisblijven: die moest zijn kamer opruimen en schoonmaken, want daar zou Margriet gaan slapen. En hij moest ook nog voor mij gaan dweilen.
Het was even hard werken, maar om half 2 waren we klaar om naar Hato te gaan. Het vliegtuig was ietsje vertraagd, maar dat hadden we al gehoord. Tot mijn grote verbazing was het zelfs te zien op de site van Hato.
Erg leuk om dan onze nieuwe gasten te verwelkomen: Ben en Katinka, die we kennen van de blog, met hun 2 jongetjes. En Margriet, die nu eens niet na een dagje weer verdwijnt, maar een hele week blijft! Ook nog een week met een feestdag: 2 juli- dia di bandera.
Aan het eind van de middag hadden we nog een bbq op Veeris, één van de vrijwilligers was jarig. Erg gezellig, allerlei mensen gesproken. Allen jammer dat de bbq het niet zo goed deed. Die hadden ze net nieuw gebouwd, maar daar moest nog wel iets aan geknutseld worden...
Dus zijn we toch om half 8 maar weer naar huis gegaan en hebben onze vleesjes thuis in de grillpan gegooid. Kan ook, was ook lekker. Al vonden de jongens het geen goed plan, die vermaakten zich daar prima met in bomen klimmen en met de trampoline.

Vanmorgen was het weer vroeg plassen: op tijd in de kerk om alles klaar te zetten. Omdat we de meeste liederen zongen die we vrijdagavond ook zongen, heb ik ook eens voorin de kerk meegezongen. Er waren wat dingetjes fout gegaan in de presentatie. Ik zei al tegen Gerard, die de preek las: iets teveel van het goede, dit weekend. Te weinig tijd gehad om de presentatie goed te checken. Maar ach, het loste zich wel op.
Vanmiddag hebben we lekker uitgerust aan de baai. Heerlijk.