Carnaval

Vandaag was de grootste feestdag van Curaçao van het jaar. Carnaval. Ongelooflijk hoeveel tijd en geld daar in gestoken wordt. En wat ben ik blij dat ik daar niet aan mee hoef te doen. Ik blijf een nuchtere Groningse. Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg. Ook onze kinderen hebben er niks mee. Alleen Ellen wil dan nog wel, als het kan, de paardenoptocht zien. Die was twee weken geleden.
Wij gingen vroeg naar de kerk, vanmorgen. Dan kunnen we nog net fatsoenlijk langs Palu Blanku komen. Als je even later bent dan is daar de boel afgesloten en zit het al vol met mensen die daar dan de rest van de dag blijven zitten om de optocht langs te zien komen.
Na kerktijd zijn we snel naar huis gegaan. Helemaal boven, langs Hato, om de wagens en de drukte nog enigszins te vermijden. Dat lukt nooit, want ook op onze route reed een carnavalswagen, op weg naar de start van de optocht. Daar reden wij dan, in file, stapvoets achteraan. Ach, wat geeft het, het is zondag, rustdag.
Thuisgekomen hadden we alle tijd voor een bakje koffie, en nog één. Tenslotte hadden we in de kerk nog niet gehad, zoals we anders wel doen.
Voor een zondagsgevoel hebben we tussen de middag lekker bladerdeeghapjes gemaakt met cocktailworstjes.
Ook Ellen was weer thuis van de logeerpartij bij oom Herman en tante Anja. Update van haar knutselproject: het cijfer weet ze nog niet, maar juf vond het erg mooi. Het leek haar wel een idee voor moederdag. Ik denk niet dat er veel moeders mijn blog meelezen, dus ik kan het wel vertellen. Ik vroeg wel aan Ellen of juf wel weet hoeveel werk het was. Maar juf had gezegd dat ze het dan wel iets kleiner konden maken. En ja, ik denk ook wel dat dat kan.
Van Anja begreep ik dat niet alleen Ellen iets moois had gemaakt van kranten. Er waren nog veel meer creatieve hoogstandjes te bewonderen. Leuk, zo'n dag!
Inmiddels is ook Ellen geveld door het griepje. Ze blaft minstens net zo hard als Thijs. Wat ben ik blij dat zij met z'n tweeën aan de andere kant van het huis slapen...
Af en toe een paracetamolletje erin, een dropje op z'n tijd. Neusspray en een flinke lading tissues binnen handbereik. En dan maar uitzieken. Gelukkig is het vakantie :)

Ard was vanmiddag naar de baai gegaan en sprak daar mensen die zeiden dat het niet zo druk was bij het carnaval. Dus hij er naar toe. Zijn Curaçaose roots verloochenen zich niet. De herrie neemt hij op de koop toe, maar de kleuren en de sfeer, daar geniet hij van. Kijk maar mee:

Egbert en Aidrid, er zijn dus ook Groningers die wel helemaal integreren :)

Colombia

mede-trainer/coach van Ard

en: Miss Curaçao!

De herrie was overigens tot bij ons huis te horen. Heel de dag was er een doffe dreun te voelen. Nu is het wel voorbij... maar morgenavond doen ze het kindercarnaval nog eens dunnetjes over en dinsdagavond het grote carnaval. Woensdag begint dan de vastentijd. Dan is het dus zes weken voor Goede Vrijdag.