Stoer!

Vanmiddag ben ik met mijn auto naar de garage geweest. Dat soort dingen liet ik altijd aan Ard over, maar ja, dat slaat natuurlijk nergens op. Want waarom zou ik dat zelf niet doen?
Hij lekte al tijden. Water. Dat is beter dan dat hij olie lekt, maar het werd echt te gek. Ik moest voor elk ritje 2 liter water in de radiateur gooien. Tot ik afgelopen weekend 'stop-leak' erin gedaan heb. Toen werd het een stuk beter. Hoefde ik nog maar 1 keer per dag bij te vullen. Overigens is dat nog steeds niet hoe het hoort te zijn. Dus besloten we dat de auto toch maar even nagekeken moest worden. Ergens zal toch een lekje zitten.
Aangezien Ard volgende week in Peru zit, voor de sea-turtles, zou ik, in theorie, in zijn auto kunnen rijden. Een Pick-up... ik ben niet zo'n held.
Dus, vooruit denkend, had ik bedacht dat als mijn auto nu vrijdagmiddag naar de garage kan, hij dan misschien voor maandag wel klaar is. En als ik nu vast vanmiddag erheen ging om een afspraak te maken, dan is-tie misschien wel klaar voordat Ard van het eiland is.
En zo stond ik daar, heel stoer, bij Mickey's. Een garage waar ik wel vertrouwen in heb. Het ziet er uit alsof ze weten wat ze doen en aangezien het daar af en aan rijdt, lijkt het er op dat ik niet de enige ben met vertrouwen. Voor mij beter dan de man 'bou di palu'.
Wat ik al verwachtte, er zit een lekje in de radiateur. Natuurlijk is het niet al te gemakkelijk te verhelpen, maar er liep daar een monteur rond, kennelijk ingehuurd, die inderdaad vrijdagmiddag het klusje wel zou kunnen klaren. Ze hielden wel een slag om de arm, als het tegenzat zou het kunnen zijn dat de auto niet voor het weekend klaar is. Nu ja, in dat geval zal ik dan toch echt stoer moeten zijn en in die Pick-up moeten gaan rijden. Laten we die gok maar nemen! Ik zal blij zijn als ik niet meer met één oog de hitte van de motor in de gaten moet houden en met mijn andere oog de benzinemeter.

In Nederland zou dit echt niet kunnen, maar hier val ik niet op, de verf bladdert van de auto, krassen en deukjes her en der, de gaten vallen in de bekleding, maar het rijdt en daar gaat het om

Gister hadden we onze KLM-vriendin Margriet even op visite. 't Is altijd even, maar wel even heel gezellig! Helaas heeft de KLM bedacht dat ze al de blauwe dames en heren nu in Papagayo stoppen. Het Hilton was zo lekker dichtbij... nu moesten we helemaal naar Jan Thiel. Dat hadden we er best voor over, daar niet van. En zo konden we Margriet Willemstad by night laten zien, toen we haar terug brachten. Het zal vast wel wennen :)