Ons leven op Curaçao: Samenwerken

Gister merkte ik weer eens hoe goed de samenwerking is in 'mijn' ziekenhuis. Er heerst echt een sfeer van: wij helpen elkaar.
Zo kreeg ik een dringend telefoontje van de afdeling of ik liefst meteen een patiënt kon prikken. Zij was net opgenomen, nog nuchter en wilde graag iets eten. Tja, ik zat met patiënten in de wachtkamer en kon op dat moment eigenlijk niet weggaan.
De verpleegkundige overwoog of ze met de patiënt naar mij toe zou komen. En ik gaf aan dat ik mijn best zou doen om toch even tussendoor naar hun toe te komen. Waarna ik snel de laatste patiënt van dat moment de deur uitwerkte.
Tegelijkertijd kwam een andere zuster, zuster Thirsa, de prikpoli op. Zij kwam urine brengen en smeekte of ik meteen naar de afdeling kon gaan. De patiënt was 'rabia' (boos). Dan zou zij wel even op de poli blijven. Kijk, dat was mooi geregeld.
Dus ik naar de afdeling, patiënt prikken. Die inmiddels gekalmeerd was, gelukkig. Ik moest wel veel prikken, zoals altijd bij nieuwe opnames, maar het ging allemaal heel makkelijk.
Bij mijn terugkomst op de poli zaten er al weer twee mensen op mij te wachten. Ik hoefde me bepaald niet te vervelen, gisterochtend. Maar zuster Thirsa had de zaken goed waargenomen. De ene patiënt moest ook urine inleveren en zij had haar vast een potje gegeven en het toilet gewezen. Dat schiet dan lekker op.
Later belde het hoofd van de verpleging of ik nog doosjes glucosestripjes kon brengen. Ze maakte vast een bestelbriefje. Aangezien ik toch nog spullen naar hun toe moest brengen kon ik gelijk dat briefje meenemen. Nu is het zo dat die doosjes met stripjes allemaal eerst gecontroleerd moeten worden met de meters van de afdeling. De rest van het werk was klaar, ik had daar nog wel tijd voor. Weer was het zuster Thirsa die meekwam. Ze was verbaasd over de gang van zaken, dat soort details wist ze niet. Zoals de meeste zusters het niet zullen weten... In elk geval was ze heel behulpzaam met doosjes openmaken, tape plakken, afval weggooien. Zodat ik alleen maar de controles hoefde te doen.
Alles bij elkaar was ik niet heel vroeg, maar wel voor twaalf uur bij Groot Davelaar terug. Ik had mijn auto net geparkeerd toen een collega naar mij toe kwam en zei dat er nog een spoed was op Damacor... Ai no. Kon ik weer terug. Gelukkig hadden de kinderen vakantie, anders had ik het niet kunnen doen. Althans, niet zo vrolijk als nu.
Op de afdeling bleek dat er nog een nieuwe opname was en of ik die dan ook meteen nog even wilde prikken. Leek me geen overbodige luxe, want de man was behoorlijk ziek.
En zo was ik al weer lekker bezig. Voordat je dan alles klaar hebt, je prikbak netjes bijgevuld achterlaten, natuurlijk, ben je zo een half uurtje verder.
Waarna ze ook nog problemen bleken te hebben met een computerbestand, wat ik nog snel even opgelost heb.
Ja, de samenwerking is prima!

Vandaag was er een andere samenwerking. Op het programma stond een clean-up bij playa Piskadó, bij Westpunt. Ard en Arjan waren daarvoor uitgenodigd en Ellen en Thijs mochten mee. Uiteraard mocht ik ook mee, maar ik vond dat ik van de week wel even weer genoeg samengewerkt had, ik bleef thuis.

samenwerking ten top

Ze hebben met elkaar een bult rotzooi uit de zee gehaald en van het strand gezocht. Onder het toeziend oog van Radiozender Paradise FM. Die gaan er voor volgende week een uitgebreid item van maken. Goed voor de Turtle Conservation, zulke reclame.

geluid opnemen voor de radio

Na de schoonmaak was er nog een barbecue bij Bastiaan, een nieuwe medewerker van de STCC (Sea Turtle Conservation Curaçao). Waarvoor Ard eerst nog even de zee leeggevist heeft: een kilo of vier Lionfish.