rottig rattig....

Het is al een beetje gewoonte geworden dat de jongens zelf hun kamer schoonmaken en opruimen op zaterdag. Een hééél goede gewoonte. Houden zo, dus.

Ik moest vandaag, nou ja moest..., mijn nieuwe pasje van de bank ophalen. Duurde weer een eeuwigheid, dat wel. Maar dan heb je ook wat. Compleet met nieuw salaris en al. Ha. Het viel ook nog mee, zelfs.

En toen ik thuis kwam was er gezogen, de badkamers schoon, slaapkamers schoon, de afwas gedaan. Wow.

Vanmiddag ging Ard met Thijs en Ellen naar de baai. Kon ik nog wat andere klussen doen. Was enzo... een nimmer eindigende bezigheid.

Onder het avondeten zagen Ard en Theo een ratje door de tuin gaan. Toen Theo even ging kijken, hij kon het niet laten, liep het beestje niet eens weg. Dat klopt niet. Blijkt dat hij half verlamd is, bloed heeft, dus waarschijnlijk door de hond van de achterburen te pakken is genomen. Die stond van een afstandje hard te blaffen. Na het eten wilde Thijs dat ratje wel verhuizen met de schep. Alleen toen puntje bij paaltje kwam durfde hij het toch niet. Waarop Ellen hem op de schep liet kruipen en zo naar voren liep. Daar een flinke mep op zijn koppie gaf en hem de rooi in wilde zwaaien. Dat lukte niet goed, de schep was iets te zwaar, dus Ard heeft het karwei afgemaakt. Nu maar hopen dat het niet te erg gaat stinken...

We hebben de kids snel naar bed gebonjourd. En zelf hebben we gezellig samen een kaasfonduetje gedaan. Heerlijk. Relaxed. Tijd om te praten. Zonder 24 keer onderbroken te worden. Moeten we toch vaker doen. De enige goeie tip die Fina ons indertijd gegeven heeft...

denk de foto even een slag gedraaid... 5 kammen zijn er nu zichtbaar!

aaaaah, wat zielig... een ratje, gepakt door de hond van de achterburen...

Heel stoer, ik breng hem wel weg

maar uiteindelijk is het Ellen die hem een mep op zijn kop geeft en hem zo uit zijn lijden verlost. En Ard zorgt dat-tie ergens ver weg in de rooi zijn laatste rustplaats vindt.