Natuurlijk wordt het nieuws hier wel gedomineerd door de moord op Wiels. Maar er is geen paniek, geen stress merkbaar. Wel veel verslagenheid, verdriet. Volgens mij doet het de mensen hier ook goed om het medeleven te voelen vanuit Nederland en ook uit Amerika.
Ook al waren velen het niet eens met de manier waarop Wiels zijn idealen aan de man bracht, toch had men wel respect voor hoe hij het afgelopen half jaar aan de gang is geweest. Meer nog dan daarvoor kwam hij op voor de armen onder de bevolking. Al moest hij wel soms schipperen.
Iedereen ziet met spanning uit naar de bevindingen van de politie en het OM. Gaat het ze lukken om binnen afzienbare tijd de daders te vinden? Zo ja, wat komt er dan boven tafel?
Vanmorgen ben ik weer op het Lab aan de gang geweest. Josefa, collega die mij inwerkt, is een rustig iemand. Heel prettig. Eerst heeft ze mij op de computer laten werken. Eigenlijk ging dat best snel. Ik vind het ook wel een goed systeem, als je iets vergeet, kun je het makkelijk nog verbeteren. Behalve dan als je vergeet een buisje bloed te prikken, natuurlijk.
Toen het invoeren goed ging, mocht ik prikken. Vervolgens kwam er geen patiënt meer... Dus heb ik 2 collega's lek geprikt. Konden ze meteen beoordelen of ik het goed deed. Geslaagd!
Later heb ik nog wel mensen geprikt. Dat is dan wel het simpelste, prikken verleer je echt niet. De buizen zijn hetzelfde, de naalden ook. Beetje andere stuwband, maar dat is het dan wel.
Verder heb ik uitslagen ingevoerd en allerlei andere kleine dingetjes gedaan. De ochtend was zo om, terwijl het toch na half 1 was dat ik wegging. Zal je altijd zien: komen er na 12 uur nog mensen om geprikt te worden. En ik moest nodig Ellen ophalen. Gelukkig vond die het helemaal niet erg dat ik zo laat was.
Nog even naar Zuikertuintje geweest om cadeautjes te kopen voor haar tweelingvriendinnen, die morgen jarig zijn.
Waardoor we pas om 2 uur thuis waren. En om half 4 moest ze al weer naar de kerk voor Target.
Waarna ik als een speer het eten klaar moest maken voor Target: op verzoek van de kids rijst met kip-kerrie.
Om kwart voor 6 moest dat in de kerk zijn, voor het gemak ben ik zelf daar ook blijven eten, want daarna moest Thijs al weer opgehaald worden.
En uiteindelijk had Ard nog kerkenraad, vanavond.
Het was me het dagje wel... Voor de gein zou ik eens bij moeten houden hoeveel ik per week of per maand rijd. Ben ik zelf wel nieuwsgierig naar. Ik heb zo'n idee dat ik hier in een maand meer rijd dan in Nederland in een heel jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten