Ik was mooi op tijd, kwart voor 7. Toen was er al een collega aanwezig. Die even later met de Bijbel in de hand het lab op kwam. Uiteindelijk waren we met z'n vijven. We beginnen elke morgen met een stukje uit de Bijbel, een overdenking en gezamelijk gebed. Heel bijzonder. Je merkt dat het christelijk geloof een wezenlijk deel uitmaakt van dit ziekenhuis.
Na de opening ben ik met het hoofd van het lab meegegaan. Zij heeft me van alles verteld wat van belang is.
Ik was verrast om te merken dat ze een kwaliteitshandboek hebben, veiligheidshandboek. Protocollen, SOP's. Nog niet alles is klaar, maar toch. Het lijkt mij zo toe dat kwaliteit voorop staat! Goed om te merken. Voor de leken onder ons: een SOP is een Standard Operating Procedure. Heel fijn: allemaal in het Nederlands. Wow. De volgende stap is dat het ook in het Engels en het Spaans vertaald wordt. Hier ligt dus nog heel wat leeswerk voor mij.
Vervolgens gingen we werkelijk heel het ziekenhuis door. Alle afdelingen, ongeveer alle mensen heb ik bij de hand gehad. Het was dat de directeur er niet was, anders had ik zelfs haar een hand moeten geven.
Bijna gingen we nog de OK op... Bijna zagen we op de verloskamer een baby geboren worden... Wat een ochtend!
Dit vond ik dan wel weer heel Curaçaos: dat het hoofd zoveel tijd uittrekt om met een nieuwe medewerker rond te gaan. Iedereen was heel hartelijk. Wensten me allemaal welkom, een fijne tijd en nog veel meer goede dingen. Ook dit trof mij zeer. Zou deze sfeer komen doordat men 's morgens samen Bijbelleest en bidt?
Nadat ik ook nog mijn contract getekend heb, 2 nieuwe jassen heb gekregen, een code heb gekregen voor de "prikklok" zijn we weer naar het lab gegaan. Wel grappig, vergeleken met mijn werkplek in Zeewolde was het heel wat. Maar als ik het vergelijk met Harderwijk, of Emmen vroeger, dan is het piepklein.
Maar netjes, schoon, nieuw. Het gebouw zelf is oud, hard toe aan renovatie. De inrichting is nieuw. Logisch, want Thomas is hier in november 2010 hard overheen gegaan. Vanmorgen heb ik nog eens de verhalen gehoord. Een deel wist ik wel, dat het ondergelopen was enzo.
Ze wisten al dat er een harde storm aankwam, met de kans op overstroming. Daarom zijn de patiënten op tijd geëvacueerd. Scheelt ook dat er nooit veel mensen liggen. En toen kwam het water en de orkaan. Uiteindelijk stond het water tot de bovenkant van de tafels... Alle apparatuur die op de grond stond was daarna waardeloos. Natuurlijk niet alleen van het lab, ook van de röntgen en andere afdelingen! Helaas keert de verzekering niet uit bij storm- en waterschade. Lees de kleine lettertjes.
Maar, zoals het hoofd mij verzekerde, God zorgt voor ons. Er kwam nieuwe apparatuur, door bedrijven geschonken. Zodoende ziet het er nu zo geweldig uit.
Nog zoiets: een week of 2, 3 voor de ramp hadden ze een 5-jaren plan opgesteld. Doordat alles weg was moest er snel gehandeld worden. Een jaar erna was het hele 5-jarenplan voltooid.
Gelukkig is er ook buiten het ziekenhuis gewerkt: de riolering daar in de buurt is aangepakt. De kans dat de hele wijk nog eens zo onder water komt te staan is een stuk kleiner. Het lab is nu gevestigd in een pand tegenover het ziekenhuis, dat ligt zeker anderhalve meter hoger. Scheelt ook weer.
De rest van de ochtend heb ik op het lab meegekeken. Computerprogramma, urines (doet me denken aan lang vervlogen tijden in het Scheperziekenhuis in Emmen) een koelbox met monsters die afgenomen zijn op Muizenberg. Monsters die verzonden moeten worden naar andere labs op Curaçao.
Er wordt veel gekopieerd, gecheckt, gecheckt. Poeh, het zal wel even duren voordat ik dat allemaal precies weet.
Vanmiddag is er niet veel meer uit mijn handen gekomen... na een ibuprofen en nog 2 paracetamolletjes, heb ik alleen nog even boodschappen gedaan en voorraad ingeslagen bij de Botika. En de Playmobil op zolder geparkeerd. (Ik zal aan je denken, Josée...)
Ard is al op tijd met Theo en Arjan weggegaan. Arjan had een happy hour (happy hourssss) bij Caracasbaai. Theo ging naar judo, hij mag daar een jongen uit Nederland begeleiden, die hier met vakantie is bij zijn oom en tante.
Thijs en Ellen mochten een film kijken. Valt nooit mee om iets te vinden wat ze allebei leuk vinden. Het werd Shrek 2. Waarvan Ellen maar de helft heeft gezien, denk ik.
Daarna heeft Thijs in zijn eentje de afwas gedaan. Wat een geluk voor hem dat het maar zo weinig was! Dat komt er van als je niet mee wilt helpen met de afwas, dan krijg je het de volgende dag op je brood. Figuurlijk gesproken dan.
 |
| zo te zien heeft hij er nog wel lol in |
1 opmerking:
Fijn, Mariëtte, dat je zo'n goede start hebt gemaakt! Fijn om in een goede sfeer te werken!
Goed bezig Thijs! Leuke foto!
Een reactie posten