Hèhè...

Mijn eerste werkweek zit er op. Dat wil zeggen, mijn eerste werkweek in het ziekenhuis. Best pittig, moet ik zeggen. Maar het gaat steeds beter. Behalve dan dat er thuis wel heel veel blijft liggen. Zeker in zo'n week met feestdagen en andere toestanden.
Máár... Ard heeft vanmorgen wel de ramen gewassen aan de ene kant van het huis. Daar kunnen we weer door de ramen heen kijken in plaats van er tegenaan.

Vanmorgen kreeg ik 2 patiënten achter elkaar aan die moeilijk te prikken waren. Dan ga je toch een beetje aan jezelf twijfelen. Bij de eerste lukte het tenslotte, al was ze niet blij na twee keer prikken. De tweede patiënt heb ik maar overgedaan aan mijn collega. Ik had 1 buisje vol en toen stopte het. Tja, wat moet je dan? Tot mijn geruststelling kreeg zij het ook niet voor elkaar. Sneu voor de mevrouw, maar mijn zelfvertrouwen krikte weer een beetje op. Met kunst en vliegwerk hebben we toch voor alle bepalingen iets gekregen. Toen waren we minstens een half uur verder.
Inmiddels zaten er heel wat mensen op ons te wachten. Samen hebben we de wachtrij weggewerkt.
Ik heb al wel bekeken dat je nooit om 12 uur weg kunt. Altijd komen er nog onverwachte dingen bij, vooral voor verzending. Die moeten dan nog gekopieerd en bijgeschreven. Wat een gedoe! Ze spelen wel heel erg op safe, maar dat betekent wel dat de administratie meer tijd kost dan het prikken. Zelfs als je helemaal ingewerkt bent.

Na de dienst ben ik gelijk doorgegaan naar de bank om een rekening te openen. We zouden een en/of rekening doen. Maar de MCB is heel streng. Ard had niet zijn laatste salarisstrook mee (maar die van december) en toen ging het feest niet door. Gelukkig had ik wel mijn contract gekregen, daarmee kon ik de rekening openen.
Toen nog even naar de kapper, afspraak voor morgen. Even snuffelen bij de Bruna. Door naar de Kooyman om een nieuw lichtknopje te kopen, want die van onze slaapkamer was kaduuk. En nog bij de Centrum boodschappen gedaan voor het eten. Pfff. Na half 4 was ik eindelijk thuis.

Ard heeft een drum gescoord, dat is zo'n grote ton van ijzer. Daar maakt een man in Boca Sami een bbq van voor ons! Mmmm, moeten we begin juni maar eens uitproberen, als Ard jarig is. Hopen dat hij dan klaar is.

Theo heeft de hele dag gefilmd met een stuk of wat klasgenoten. Ik had hem om half 7 al meegenomen. Om half 5 was hij thuis. Het schijnt een zwaar leven te zijn, filmer. In elk geval was Theo total loss.
Dus vanavond hebben we het rustig aan gedaan. Kopje koffie, even chillen met Janwillem. Nu nog een glaasje wijn en dan gauw naar bed.