Zwart

Vanmorgen was het heel rustig op de prikpost. Om half 9 kwamen er 2 mensen. Een héél zenuwachtige mevrouw. Gelukkig ging alles goed.
En om 10 voor 11 kwam de derde en laatste patient. Ze moest geprikt op sikkelcellen, dat is een soort bloedarmoede. In Nederland komt dat bijna niet voor, dus ik twijfelde welke buis ik af moest nemen. Toen ik naar het Lab wilde bellen, zei ze: Ik heb haast!
Ja, hallo, ik zit hier al vanaf half 8.... Maar ik heb haar vriendelijk verteld dat ik toch wel graag de goede buis wil nemen, dat ik daarom even contact opneem met mijn collega.
Later, op het Lab, vertelde ik hoe het gegaan was. Dat ik dit nog nooit geprikt had in Nederland. Zegt Josefine, donkerbruin, dat dit alleen bij zwarten voorkomt.
Waarop er een commentaar kwam! JOSEFINE!! Haha, het kon haar niets schelen. Nou, zei ze, dat is toch zo??
Ik zei: Ik heb niks gezegd...
We hebben er  erg om gelachen met elkaar. En een iets andere definitie gezocht.

Ard had Thijs en Theo, en Ellen opgehaald. En vervolgens thuisgebracht. Kon ik mooi gelijk om half 1 boodschappen halen. Het scheelt toch wel dat ze allemaal iets groter zijn en je ze wel alleen thuis kunt laten. Ze hadden niet eens ruzie gemaakt.

Theo zijn Nederlands was goed gegaan, dacht hij.
En ook Arjan was positief over zijn toetsen. Op naar de volgende.
Nu eerst lekker weekend.