Theo kan er woensdag een puinhoop van hebben, 's avonds is het keurig netjes. Op de één of andere manier heeft hij toch een paar genen van mij, denk ik. Hij ziet kans om er orde in te brengen. Heel fijn.
Arjan zou wel willen, maar hij ziet het niet. Ik hoop voor hem en voor mij dat dat nog komt voor hij uit huis gaat. In elk geval herinner ik hem dinsdags al aan het feit dat het de volgende dag woensdag is. Zelfs dat is voor hem niet altijd logisch. Maar dan nog hou ik mijn hart vast als het donderdagmorgen is. Zo ook vandaag. Zijn bureau was opgeruimd, althans, ik kon zien dat hij ermee bezig was geweest. Maar er lagen stapels pijltjes. Nieuwe hobby van de jongens. Alleen, dat schiet niet op, geeft bepaald geen opgeruimd idee. Dus ik heb de hele mikmak in een tas gekieperd en zijn laptop even een ander plekje gegeven.
Ellen liet mij gisteravond even kijken en zei trots: Kijk, alles netjes.
Oeps, daar had ik toch een andere mening over. Maar als ik dan aanwijs wat ik nog aan troep vind, dan ruimt ze met een vrolijk gezicht kleren, slippers, haarelastiekjes en armbandjes op waar ze horen. Eind van het liedje is dat het dan toch netjes is. Oké, mooi op tijd.
En Thijs, zelfs als ik dingen aanwijs vindt hij dat ik zeur. Dat is uw troep, zegt hij dan, u hebt het aan mij gegeven... ehm, dacht het niet.
Zo heb ik dan maar alle zooi in een krat gemikt en ook zijn laptop tot zaterdag opgeborgen. En een briefje op zijn tafeltje gelegd. Fijn dat-ie lezen kan!
Hij keek lelijk op zijn neus, toen we vanmiddag thuiskwamen. Maar hij zei niks.
Als ze dan niet op de laptop kunnen, dan bedenken ze wel andere spelletjes. Bijvoorbeeld het oeroude spel: pijltjes schieten. Vandaar ook die stapel bij Arjan. Die had er zelfs nog creatievere ideeën over. Maar dat komt later nog. Zie fb.
Vanmiddag hebben ze met z'n vieren hier de tuin op stelten gezet. Achter elkaar aan, als je geraakt was was je af. Allerlei ingewikkelde spelregels kwamen er bij. Maar ze zijn de hele middag zoet geweest, pas aan het eind ging het mis, toen kreeg Ellen een pijl toch wel hard tegen haar wang. Nu heeft ze daar een wondje zitten. Ik snap niet hoe die pijltjes zo hard kunnen zijn...
Vond ik later op onze kamer de legodozen van Thijs. Met een briefje... Koekje van eigen deeg!
alstublieft, ruim zelf die troep maar op... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten