Na een paar dagen van radiostilte, hier weer een berichtje van ons. Er was wel een reden om even geen berichtjes te plaatsen. Als je dan (bijna) elke dag blogt dan valt het meteen zo op als je er niet bent...
Ik zal niet in details treden, maar het gaat op dit moment niet zo lekker bij ons. Er zijn vervelende dingen gebeurd in Ard zijn werk. Ard is nu een poosje thuis met buitengewoon verlof. Een paar weken en daarna gaan we verder kijken. Hij is ondertussen druk met afstand nemen, gesprekken met diverse mensen en de boel weer even op een rij zien te krijgen. Als je gewend bent lange dagen te maken en altijd druk te zijn met van alles, valt dat niet mee.
Het is wel beter zo, maar ook niet leuk, zo net voor mijn reis naar Nederland. Ik hoop toch wel te kunnen genieten van alle familie, vrienden en contacten.
Straks de koffer van de zolder halen, ook die van Ellen, want Ellen gaat een week logeren bij oom Herman en tante Anja (als we die toch niet hadden...). Dan nog een paar naaiklussen doen, want je kunt moeilijk op reis gaan met losse lussen en dergelijke.
Mijn Hema- en Zeeman lijst is klaar. Gisteren kwam ik er tot mijn schrik achter dat de kids wel een heel eind gegroeid zijn. Hier passen ze netjes in de maten, maar die zijn anders dan in Nederland. Het gaat op leeftijd: 8, 10, 12, 14, 16... dat betekent dat onze kinderen redelijk gemiddeld zijn, hier. Heel handig.
Alleen als ik dan kijk naar de Nederlandse maten, dan is het verschil met 3 jaar geleden wel groot. Gelukkig maar, want anders zou het ook niet goed zijn. Arjan is bijna net zo groot als ik, de centimeterband was te kort. Ik zei nog: Nee, dat kan niet!
We zijn samen voor de spiegel gaan staan en het was echt waar. Tegen de 1.60 meter is hij. Die zit in een groeispurt, zoals het hoort.
Ellen is nu ongeveer 1.48 meter. 3 jaar geleden was ze ongeveer 1.30... Laatst dacht ik al wel: Wat is die jurk toch gekrompen. Die was toen nog te lang, hing op de grond en nu hangtie minstens 15 centimeter boven de grond. Ja juist, niet de jurk is gekrompen maar Ellen gegroeid.
En ook Thijs loopt met te korte broeken, dus hij hoopt dat ik nieuwe meeneem uit Nederland. Deze komen ook nog van de Hema, maatje 122. Ik dacht een maatje groter te gaan kopen, maar hij is al bijna 1.34 meter. Kan beter 2 maten groter doen, dus. Desnoods nog even de pijpen omkrullen.
Soms gaat het ineens heel hard, veel harder dan je denkt. Maar ook wel grappig om te constateren.
Gisteravond hebben Ellen en ik ons verlekkerd aan de site van de Hema, de H&M, de Zeeman. Ze krijgen allemaal kleedgeld, behalve Thijs dan, dus ik krijg nu de opdrachten mee, deze kans laten de oudste drie zich niet ontgaan. Misschien moet ik toch een extra koffer meenemen :)
Vandaag heb ik met een paar dikke brasa's afscheid genomen op mijn werk. Eén collega zie ik na de vakantie niet weer, zij gaat bij het Sehos werken (dat is het grote ziekenhuis op Curaçao, Sint Elisabeth Hospitaal). Goed om te merken dat iedereen meeleeft en mij een goede reis wenst. En of ik alsjeblieft iets lekkers mee wil nemen uit Nederland, wat je hier niet hebt. Ik dacht aan Spakenburgs hart... Maar eventueel een grote zak paaseitjes zou ook welkom zijn, zei een collega die in maart naar Nederland is geweest. Die had zich verbaasd over die grote zakken voor niet al te veel geld. Hier heb je voor hetzelfde geld (omgerekend) een zakje van 250 gram. Maar chocola vind ik altijd een spannend iets, het zal maar te warm worden, dan is er niet veel meer van over.
Verder moet ik nog een binnen- en een buitenband meenemen voor Arjan zijn eenwieler. Misschien dat het hier ook wel te krijgen is (denk het wel) maar in Nederland zijn zulke dingen toch goedkoper. In de binnenband zit een enorme scheur, dat was duidelijk, die kon weg. En zijn wiel is zo verroest, ja wat wil je: zout, zon, wind... daar mag hij even lekker op gaan poetsen. Dat moesten wij vroeger ook om de fiets goed te houden. Arjan wist niet eens dat dat bestond. Dus pap, kunt u nog een blikje poets voor mij opscharrelen? Of is dat er tegenwoordig al niet meer??
Het voordeel van dat Ard nu thuis is, is dat er andere dingen nu wel gebeuren. Ard kan meer voor en met de kinderen doen. Theo heeft het hok voor de schildpad gemaakt en is klaar voor zijn/haar komst, Arjan heeft een speer voor lionfish-schieten gemaakt (met wat coaching...) en het water van de wasmachine loopt nu naar de planten in plaats van naar de septi-tank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten