Zeewolde onveilig gemaakt

Gister heb ik Zeewolde onveilig gemaakt. 's Morgens naar Marlies, op kraamvisite. Gelukkig begon Elin al snel te huilen en Marlies was aan de telefoon. Een goeie smoes omElin even uit haar stoeltje te halen en de rest van de ochtend zoet te houden op schoot. Wat een mooi meisje! Toen ik er heen reed dacht ik nog dat het zo jammer was dat ik dan Sander niet zou zien omdat hij naar school zou zijn... dom, dom, het is natuurlijk vakantie. Dus Sander was thuis en zat heel stoer zijn lego-brandweerauto te maken. En daarna nog 10 andere auto's...
Al met al een gezellige ochtend, al was het jammer dat Leo er niet was (tja, er moet wel gewerkt worden) en Job was naar de opvang...
Wat een bijzonder gevoel om door Zeewolde te fietsen. De bomen te ruiken en het vers gemaaide gras. Het voelt en ruikt nog zo vertrouwd.
Toen op naar Janneke, hun nieuwe huis te bekijken en vervolgens samen naar de Oude Bieb te gaan. Ik had er al veel van gehoord: het is heel mooi oud geworden en je kunt er dus gezellig iets eten en drinken.
Nog even op de terugweg bij onze oude buurvrouw aan de deur geweest. Helaas was ze niet thuis!
En 's avonds nog bij Mark en Anja en de kids geweest. Heel veel belangstellende vragen beantwoord :-). Zo leuk. En zo heb ik al weer veel vroegere buren gesproken.

Voor vanmorgen had ik een afspraak met Petra. We hebben wel 3 uur zitten praten en we hadden allebei het gevoel dat we ons ook de rest van de dag niet zouden hebben verveeld als we die samen zouden hebben doorgebracht.
Maar dat kon niet, want ik zou gaan lunchen met mijn oud-collega's van het bloedprikken. En dat wilde ik zeker niet missen. Zooooo leuk om nu onze ervaringen naast elkaar te leggen. En ondertussen een heerlijk broodje beenham of een broodje gemekker weg te werken.
Toen ik bij het medisch centrum aankwam op de fiets, in de regen, het is hier wel Nederland natuurlijk, stond net de fysiotherapeut in de deuropening van zijn kamer. Hij groet me alsof ik er gister ook nog was. Ineens zie ik zijn ogen groot worden en zegt hij: Jij hier, dat kan toch helemaal niet???
Zo komisch, die reactie. Heb ik de afgelopen dagen bij meer mensen gezien.

Halverwege de middag hebben we mijn koffer opgehaald bij Joke. Alweer tijd om daar afscheid te nemen... we hebben wel hoop dat we elkaar volgend jaar weer terug zien :-)
Toen door naar Elly, waarmee ik bijna 10 jaar min of meer samengewerkt heb bij het bloedprikken.
Ze heeft een heerlijke wortelsoep gemaakt. Thijs, dat vind jij vast ook heel lekker, gaan we een keer proberen! En daarna champignons, op mijn verzoek, want dat lusten onze kinderen niet, met gnocci. Nog nooit gegeten, maar het was heerlijk!
Omdat we samen waren hadden we eindeloos de tijd om bij te praten. Wat een geluk dat we morgen ook nog tijd hebben, want-ehh... we zijn nog niet uitgepraat.