Koude voeten...

Gistermiddag stond ik dus met Ard op Hato, afwachten of ik mee kon met de vlucht. Meestal lukt het wel, maar ja, je wilt toch wel graag zeker weten of het kan. Eerst door de douane en de controle. En ja, uiteindelijk kreeg ik mijn definitieve boardingpass. Toen ben ik er ook snel doorheen geglipt, net doen of je gek bent..., zonder nog een keer achter in de rij aan te sluiten. Hoppeta, gelukt! Rij en stoel zoeken. Mazzeltje, bij het schot voor de babybedjes. Die waren blijkbaar niet nodig e wij hadden een beetje extra beenruimte.
We hadden lekker eten, ook mooi meegenomen. Daarna begon de lange zit in het donker. Ik heb een beetje gedoezeld, maar slapen lukte niet. Tegen half vijf was ik het hangen beu en heb ik maar een film opgezet, Mees Kees op kamp. Hij is echt zo leuk. Daarna had ik nog steeds tijd over en heb ik een deel van de film Morrison krijgt een zusje, gezien. Ellen, dat is een film die je zeker weten leuk vindt!
Na een heerlijk ontbijt kwam het einde in zicht. Met een half uur vertraging kwamen we dan aan. Het halve uur dat we ook al te laat waren vertrokken. Snel door de controle en de douane, mijn koffers kwamen dus lang niet als eerste... was ik snel erdoor. Er werden alleen een paar donkere mensen uit gepikt die hun koffers open moesten maken. Best genant.
Om goed acht uur kon ik mijn ouders omhelzen!
Toen nog ruim twee uur in de auto naar Leek. Poeh he, dat ben ik niet meer gewend. Door het vertrouwde Flevoland! Met een heerlijk zonnetje erbij. Wat is Nederland toch mooi in de lente. Velden vol tulpen, de bomen al flink in blad.
En de zonsopkomst was ook al zo mooi, in de lucht. Ik kom elke keer weer onder de indruk hoe mooi God de wereld heeft gemaakt. Net of je dat vanuit de lucht ook nog beter kunt zien.
In Leek kon ik eindelijk het 'nieuwe' huis van mijn ouders bewonderen. Het is veel ruimer dan ik dacht, als we skypen is het dus toch niet zo goed te zien. Alles nog zo mooi nieuw, netjes en opgeruimd. Ook al wonen ze er nu al weer bijna twee jaar. We hadden heel veel bij te praten, maar daar hadden we dan ook alle tijd voor. Om kwart over twee hoefden we pas (al) weer in de kerk te zijn. Ik heb genoten van het zingen in een kerk met een goede akoestiek, alle remmen los en jubelen omdat de Heer is opgestaan, Christus onze Heer verrees, halleluja!

Vanmiddag hebben we nog foto's bekeken uit de oude doos. Echt oud, van mijn grootouders en overgrootouders! Thijs, ik neem foto's mee op de USB, zodat je je voorvaderen kunt zien... Verder waren er nog andere leuke documenten, met bijbehorende verhalen.
Vanavond kwam mijn zusje Bernadette nog met haar gezin, ze kon niet wachten tot dinsdag :-)  maar dat verbaasde me niks... Heerlijk om weer face to face te kletsen en samen te lachen.

En nu zit ik dus in bed nog een blog te schrijven. Pyjama aan, sokken aan, fleecetrui aan en een dik dekbed over me heen. Ja, het is wel koud, maar als ik zo ga slapen trek ik de fleecetrui uit (de rest hou ik aan).
Morgen zal ik ook wat foto's proberen te maken!