Eerst even tanken bij Julianadorp en dan in één keer door naar het Christoffelpark, landhuis Savonet. Waar we zo rond een uur of 8 waren. Mooi op tijd om aan de klim te beginnen. Er stonden al wel een paar auto's, en er kwamen ook nog wat achter ons aan. Vind ik zelf dan wel een prettig idee. Als er iets gebeurt dan zijn er andere mensen in de buurt. Bezorgde moeder...
Thijs zou bij Ard blijven (of Ard bij Thijs), mijn voorgevoel zei dat die wel in de voorhoede zouden belanden. Ik zelf was hekkesluiter. Vandaag was het droog op de berg. Erg fijn, scheelde heel veel met de vorige keer, toen ik met mijn nichtje Renske ben geklommen regende het echt. Wat zorgt voor natte paden en glibberige stenen. Als het droog is heb je veel meer grip. Desondanks is het toch wel zwaar en nam ik me heilig voor om de komende 3 jaar de uitdaging niet meer aan te gaan. Het is weer even mooi geweest.
Ard, Thijs en Theo waren als eersten op de top, in goed een half uur. Daarna volgde Marthe. Daarachter Rieke en Arjan. En als laatsten, in bijna een uur, kwamen Ellen en ik. Pfff, eindelijk boven.
Vervolgens is het daar dan weer erg gezellig. Allerlei soorten mensen zie je dan komen en gaan. Er worden allerlei foto's gemaakt voor anderen. Ervaringen uitgewisseld.
En dan moet je weer terug. Het voelt iets minder zwaar, maar op een gegeven moment voel je toch echt je kuiten bibberen doordat je steeds in moet houden. Of je stuitert in ene keer van boven naar beneden. Dat is niet aan te raden.
Terug bij de auto hebben we lekker gepicknicked. Broodjes, eierkoek, kruidkoek, kopje koffie. Heerlijk. Daarna hebben we nog gekeken bij landhuis Savonet. Dat hebben ze heel netjes opgeknapt, ziet er echt uit alsof het er al eeuwen zo staat. Wat ook zo is.
Toen op naar Playa Forti. Waar de jongens graag wilden springen. Rieke had beloofd om ook te springen. Of Marthe het beloofd had weet ik niet, ze heeft het wel gedaan. Rieke ook, maar die had wel iets meer tijd nodig om genoeg moed te verzamelen. Thijs stond ook al die tijd daar boven. Ik was bang dat hij gewoon een keer de sprong zou wagen, hij wilde wel heeeel graag. Maar wij hadden het hem verboden. Hij deed het niet, maar het was met pijn in zijn hart.
Ard heeft geen last meer van zulke kick-dingen. Die ging op schildpaddenjacht. Het duurde maar even toen had hij ze gevonden. 5 stuks. Eigenlijk altijd prijs. De kids zijn er achter aan gegaan en hebben ook allemaal (behalve Thijs, want die wilde niet in het water gaan...) de schildpadden gezien.
Ondertussen lag ik even te slapen. Vroeg eruit vanmorgen, heel die berg op en weer af. Dan wil het wel als je even lekker ligt.
Als laatste gingen we nog naar Santa Cruz. Het leek ons toe dat de wandeling naar de Blauwe Kamer een beetje te veel van het goede zou zijn, na zo'n dag. Dus stelde Ard voor om naar Santu Pretu te lopen, dat is maar 10 minuutjes. Vandaar konden ze naar het wrak zwemmen/snorkelen en eventueel doorzwemmen naar Santa Cruz.
Daar kwam protest op. Vooral Thijs wilde wel naar de Blauwe Kamer. En ook Theo vond het onzin dat dat te veel zou zijn. Zodoende bood ik aan om op de spullen te passen (hoe nobel...) zodat de rest naar de Blauwe Kamer kon lopen. Wat heb ik daar heerlijk liggen lezen, zonnen en zwemmen. Het was er ook erg rustig.
Marthe en Rieke waren heel blij dat ze dan allemaal konden zien, ze vonden het heel mooi. Onze kids vinden het ook erg gezellig om deze dingen aan gasten te laten zien.
En passant heeft Ard nog een stuk of wat lionfishes gevangen. Die liggen nu al in de vriezer.
Op de terugweg hebben we nog snel boodschappen gedaan bij de Centrum. Een grote pan macaroni gemaakt, bijna 2x zoveel als anders en alles ging schoon op.
Terwijl wij dus een gezellige, sportieve dag hadden, gebeurde er hier wel van alles. Toen we terugkwamen hoorden we dat Samuël, de pleegvader van Ellen haar vriendje Daniël, ernstig ziek is geworden. Hij ligt inmiddels in Colombia in het ziekenhuis en moet waarschijnlijk morgen een heel zware operatie aan de aorta ondergaan. Het is heel spannend en zorgelijk. Gelukkig vertrouwen zij op God, Die machtig is en wonderen kan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten