Ik werd tussen de middag gebeld door Anja. Of ik nog van plan was om naar Hato te komen. Nou nee, eigenlijk niet. Maarre... ze hadden een probleempje. De autodeuren zitten op slot en die kregen ze niet meer open van buiten. Nu was er één schuifraampje dat nog open ging. Ze stonden op Hato (mensen weg brengen) dus misschien zou Thijs naar binnen kunnen klimmen?? Oké, zei ik, neem een bak koffie, ik rij naar huis, neem Thijs mee en kom naar Hato. Dan zien we weer.
Zo gezegd zo gedaan. Thijs vond het wel een stoer avontuur, die ging graag mee.
Dan verbaas je je er toch over dat mensen zo maar moeilijk kunnen doen bij een auto, zonder dat er een agent of security aan komt om te vragen wat je bezig bent. Nu was het hun eigen auto. Voor hetzelfde geld hadden vreemden geprobeerd om erin te komen.
Maar goed, Thijs kroop door het raampje naar binnen, mocht de sleutel in het contact steken en een slagje draaien. En toen op het goeie knopje duwen. Ging van een leien dakje. Iedereen blij.
Toen hoorde Thijs dat Herman en Anja nog naar Zuikertuintje zouden gaan. Vroeg hij met zijn liefste lachje of hij mee mocht. Ja hoor. En omdat hij held van de dag was mocht hij ook nog een heeeeel lekker ijsje uitzoeken. Zijn dag kon niet meer stuk.
Uiteindelijk kwam hij met Herman en Anja mee naar huis aan het eind van de middag. Die bleven ook bij ons eten zodat we weer even bij konden praten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten