Dus, wie zin heeft in een lionfish moet naar het restaurant. Want ik geloof dat ze niet in onze pan komen.
Er zaten heel veel lionfishes. Zo veel had Ard nog nooit bij elkaar gezien. Als je dan je zoo-keeper vol hebt, dan volgt de Grote Schoonmaak. Want ja, al die beesten moeten nog ontdaan worden van spines en van hun ingewanden. Dan ben je echt wel een paar uur verder. Je moet er wat voor over hebben.
Gelukkig kwamen Rieke en Marthe heel stoer helpen! Die hebben echt met hun handen in de vis gezeten!
Verder hebben we weer een typisch Curaçaos avontuur gehad. Gezien de verandering van werk van Ard, moesten we overstappen van de ene zorgverzekeraar naar de andere. Natuurlijk moet je dan een nieuw pasje. De rest had Ard al geregeld, maar hiervoor moesten we allemaal mee. Theo moet het zelf regelen. Dat krijg je als je 18 jaar bent. Haha, scheelt ons weer!
Met de andere kids gingen we naar het kantoor van de SVB. In Otrobanda, dat is natuurlijk een meevaller. Redelijk dichtbij voor ons. En ze hadden het advies gegeven om 's middags om een uur of half 3 te komen, dan is het niet zo druk meer. Inderdaad, het was vrij rustig. Er waren maar 16 nummers voor ons... Die waren in een klein half uurtje weggewerkt. Vervolgens was het onze beurt. Dan denk je dat alles geregeld is, (Nee, meneer, u hoeft alleen de paspoorten mee te nemen) aanvraagformulier op tafel, paspoorten en sedula van Ard en mij erbij. Helaas bleek toen dat Arjan, Ellen en Thijs nog geen identiteitsnummer van hier te hebben. Grr. "Dat moet u dan halen bij Kranchi". Het was fijn dat de mevrouw die ons hielp zo vriendelijk en netjes was. Maar we moeten echt eerst een geboortebewijs halen. En een uittreksel uit het basisregister.
Ze beweerde bij hoog en bij laag dat je een geboortebewijs gewoon hier kunt halen. Ik hou mijn hart vast, want vorig jaar bij het aanvragen van een nieuw paspoort moesten wij een bewijs uit Nederland hebben.
Eind van het verhaal was wel dat Ard en ik een pasje hebben. Kids moeten nog. Als het maar geregeld is voordat het tijd is voor nieuwe recepten...
Thijs heeft nieuwe banden om zijn fiets. O, wat is hij blij! Hij fietst naar de baai heen en weer. Heel trots met zijn slot en sleutel. Dat zijn dingen die hij in Nederland bijna niet heeft meegemaakt. Grappig om te zien.
Ellen wilde ook mee. Die past al wel op de mountainbikes die we hebben. Alleen zag ze kans om op haar eerste ritje gelijk een band lek te rijden. Niemand had zin om te helpen met plakken, dus ging ze samen met Thijs aan de gang. Ik vond het wel moedig van ze. Helaas was het niet afdoende. Of ze hebben het gat niet goed geplakt of ze is weer door de pika's gereden, in elk geval was de band heel snel weer leeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten