Ard uitgezwaaid

Vanmorgen is Ard nog gewoon aan het werk geweest. Zijn koffertje stond al gepakt. Hij dacht dat hij het wel met een handbagagekoffer kon redden. In elk geval voor de heenweg is dat gelukt. Dan kan hij zo doorlopen op Schiphol, hoeft hij niet te wachten bij de bagageband. Hoe sneller hoe beter...
Ik denk niet dat ik dat zou redden, zelfs niet voor een week!
Op Hato hebben we (Ellen, Thijs en ik) Ard bij de drop-off eruit gegooid. Wij zijn meestal geen mensen van uitgebreid afscheid nemen. Althans, niet als het voor een week is.
Thijs en Ellen hadden heel veel haast om door te gaan. Want Thijs wilde nog steeds graag een skateboard kopen. Dus gingen we door naar Zuikertuintje, naar de speelgoedwinkel. Gelukkig waren daar de skateboards. Ze hadden beloofd om ons te bellen, maar dat was niet gebeurd. Daarom had ik Thijs gewaarschuwd dat ze er misschien nog niet waren. Thijs en Ellen dachten dat ze vergeten waren om ons te bellen. Ik heb er niet meer naar gevraagd. In elk geval heeft Thijs nu dat ding, net op tijd. Want zaterdag heeft hij weer een feestje in het Verkeerspark. Dan moeten ze zelf een vervoermiddel meenemen. Anders hadden we weer een fietsje moeten lenen.
Ellen brandde haar zakgeld in haar portemonnee. Die heeft een setje potloden gekocht met 2 leuke gummen. Tenminste nog een klein beetje zinvol.
Ze had er ook wel een ijsje bij Bella Italia voor willen kopen, maar dat vond moeders natuurlijk weer niet goed. Je zal maar zo'n strenge moeder hebben....!

Op de terugweg zijn we nog even bij tante Erna langs geweest. Even horen hoe het nu is. Gelukkig gaat het een stuk beter met haar. Ze hoest bijna niet meer, ze ziet er weer wat beter uit. Het valt ook niet mee om 75 jaar te zijn na zo'n arbeidzaam leven. Het is fijn voor haar dat ze nu meer hulp heeft bij de dagelijkse dingen. Wassen, aankleden, eten koken enzo.

Ik heb later nog mijn best gedaan om te oefenen met de tafels, met Thijs. Dat valt lang niet mee. Als je van je zelf geen fouten mag maken, dan is het een hele klus om de tafels te leren! Maar goed, het begin is er. Voorlopig zal dit wel een dagelijkse strijd worden.
Thijs zegt: ik ken de antwoorden wel. Juf vindt dat goed.
Helaas, Thijs, ik vind dat niet goed. Je moet de som er bij leren. En ik neem aan dat juf dat uiteindelijk ook wil....

Nu moet ik nog even een schema maken voor de komende week. Want ik heb de kinderen beloofd dat ze allemaal mee moeten helpen. Nog eens even bedenken wat we dan als beloning kunnen verzinnen...
Want voor niks gaat de zon op, denken ze hier. En de meeste dagen hebben ze wel gelijk.