maandag 8 april 2013

gesprek in 't verschiet

Vanmiddag kreeg ik een telefoontje: of ik vrijdagmorgen kan komen voor een sollicitatie-gesprek. Ja, natuurlijk. Kinderen op school, Ard in Nederland. Ik kan wel komen... half 9 's ochtends, mooi op tijd.
Alleen kreeg ik niet echt uitgelegd waar ik dan moet zijn. Ze zei alleen een naam. Nu ja, het ziekenhuis is maar klein (40 bedden?) dus als ik die naam noem zal iedereen wel weten waar ik dan heen moet.
Vanavond spraken we bij judo nog even de ouders van Thijs z'n vriendje. Allebei werkzaam in de medische wereld. Vader had alleen maar positieve berichten gehoord over het Advent Ziekenhuis. Strakke planning, goede regels. Hmm, dat klinkt wel goed.
Dus ik ben heel benieuwd, vrijdag. Geen idee waar ze zelf aan denken, de advertentie was ook erg vaag.

mooie karko, die Ard zaterdag heeft gekregen bij Westpunt


Gelukkig was de auto van Ard weer klaar, vanmiddag. Ik heb Ard bij de 'garage' afgezet. Wel zo praktisch. Kon ik de kleine mannen naar judo brengen en Ard de grote mannen.
Nog maar eens even over piekeren hoe ik het volgende week maandag aan ga pakken. Dan heb ik een logistieke puzzel op te lossen. Als Ard in de kou zit... Hoe zou dat voelen als je de verwarming in je auto aan moet hebben...? Enne, hoe werkt het ook al weer als je met de trein gaat? Of met de bus, zonder strippenkaart...

We begonnen vanmorgen al lekker: had ik de wekker verkeerd staan, op 6.40 in plaats van 5.40. Om 6 uur werd ik wakker omdat ik dacht dat het licht begon te worden. Dat was ook zo! Schrik alom. Ik schoot gelijk uit bed. Ard ook. Kwam ik in de kamer, zit Thijs op de bank. In het donker, aangekleed en wel. En Ellen komt er net aan, ook al kant en klaar. Hun wekkers stonden wel goed.
Op mijn vraag waarom ze ons dan niet geroepen hadden zei Thijs: Het was nog maar 5 uur.
Dus ik schrok, had ik me dan toch vergist?? Maar nee, het was echt 6 uur. We hebben snel gegeten. Verbazend hoe vlot ze dan kunnen. Alleen Theo zorgt voor vertraging, maar dat is elke morgen hetzelfde.
Wellicht dat hij morgen wel vlot kan. Want dan is hij jarig. 17 jaar geleden dat we met ambulance en al over het pontje van Drongelen naar Waalwijk gingen. Wat een belevenis was dat. Met de pomp stond de dokter te trekken en 2 verpleegkundigen duwden op mijn buik. Dat zijn zo van die dingen die je nooit meer vergeet. Gelukkig dat hij er zelf niks meer van weet....

van achteren

en van voren

3 opmerkingen:

Stijnie zei

Droom je van een carrière in de politiek, Theo? Niet verkeerd! Ik heb wel vertrouwen in jou.

Ingrid zei

Succes met je sollicitatiegesprek, Mariette!

Petra zei

Berichtje in de Trouw van vandaag: 'Ziekenhuizen Curacao ondermaats. Tijdelijk inspecteur: eigenlijk zouden ze moeten sluiten.' Hoog tijd dus dat jij wordt aangenomen Mariette, om orde op zaken te stellen! ;-)