zondag 21 juli 2013

Ellen en Thijs weer thuis

Nogal gesloopt, dat wel. Ze hadden het allebei heel leuk gevonden. Maar behalve de nacht dat Ard er was, hebben ze niet veel geslapen. Theo zou zeggen: dat hoort ook bij kamp. Die vond het maar een zootje dat Ard ze zo vlot in slaap had allemaal. Er waren die nacht dus ook begeleiders die even met kleren en al op bed waren gaan liggen om tenminste even te rusten.... en die verbaasd wakker werden, zaterdagmorgen. Huh?? Heel de nacht geslapen??
Maar de afgelopen nacht was het weer feest geweest. Gelukkig is het niet langer dan 3 nachten... Ellen had weer nieuwe vriendinnen gemaakt, daar geniet ze zo van! En Thijs vindt het ook heerlijk met een grote groep, veel gezelligheid. Die heeft daar één grote vriend: Daniël, en Daniël is 12. Maar dat geeft niet, klikt heel goed.

Echt afscheid nemen nu van Wouter en Vera.....

 

Ze vertelden dan ze heel lekker gegeten hadden, 's ochtends. Met kleine worstjes, eieren, een witte en een bruine boterham. Jij ook Thijs? Ja, Thijs ook. Vreemde ogen dwingen.
Ze vonden het ook zo leuk om te zingen, houden ze allebei erg van. Nu hoor ik steeds de liedjes die ze veel gezongen hebben. Heerlijk! Daar geniet ik ook weer van.


Ik had het nog druk vanmorgen: in m'n eentje de beamer opstarten, de koffie enzo klaarzetten. Juice maken. Kwam ik bij de kerk. Dacht ik dat ik de tas met de laptop was vergeten. Gelukkig was dat niet zo, maar het was zo veel om aan te denken dat ik het niet meer allemaal op een rijtje had. Uiteindelijk ging het prima. Toen ik weer thuis was, was het kwart over 11. Het was kwart over 1 dat Ard met de andere kids weer thuis was. Even tijd om rustig te lezen.



Tula is ook bezig te bezinken. Althans, de film. Het verhaal is heftig, de beelden ook. Veel bloed en grof geweld. (Daarom zei ik tegen Ellen en Thijs dat ze dat echt nog niet konden zien. Zegt Ellen: maar dat bloed is niet echt, hoor! Nee, zei ik, maar dat lijkt wel echt. Ellen weer: ja, maar dan moet je steeds eraan denken dat het niet echt is..) Het echt leuke is wel dat het zo herkenbare plaatsen zijn, de landhuizen, de vlakten.

Geen opmerkingen: