Ik legde haar uit dat ik een afspraak wilde maken voor mijzelf en Theo. Dat kon: eind augustus.
Maar toen zei ik dat ik al eens een afspraak had gehad, dat de foto niet goed was en dat ik eigenlijk niet weer zo lang wilde wachten. Oké, zei ze, woensdag?
Het was dat ik in de auto zat, anders was ik achterover gevallen van de schrik. O, het kan dus wel... Je moet even brutaal zijn. Toen had ik een probleem, want het kon alleen op woensdagmorgen. En dan werk ik. Toch maar het risico genomen. Ze vertelde overigens ook dat de vader ook mee moet komen, dat dachten we al. Het was dus die eerste keer toch niet gelukt, ook al hadden we alle papieren gehad.
Nu zijn we op alles voorbereid: 2 geboorteaktes, goede pasfoto's (hoop ik!), oude paspoort (compleet met gaten) en onze sedula. En 2x 100 gulden.
Gistermiddag ben ik gelijk naar het ziekenhuis gegaan, kijken of ik een dag kon ruilen. En dat kon, zodat ik vandaag gewerkt heb en ik morgen dus vrij ben. Super!
Ook Ard kon het regelen dat hij morgen mee kan, half 9 in de ochtend... En Theo zijn baas is ook heel geschikt.
Zodoende was de afspraak voor het verlengen van het paspoort onverwacht snel geregeld. Op naar de bank, ik had een vermoeden dat er iets niet klopte.
Ik trok een nummertje: 74. En het apparaat stond op 42. Ach, dacht ik, ding is stuk.
Was het maar zo'n feest, er zaten echt zoveel mensen te wachten. Wow, wat is hier loos?
Nou ja, als je dan zit en om je heen luistert kom je heel wat te weten. Allerlei mensen zaten daar dus voor skimming. Plus andere schimmige transacties die niet kloppen.
2 uur later, ik was eindelijk aan de beurt. Mocht ik het statement controleren. Daar vond ik 2 afschrijvingen die mij heel vreemd voorkwamen.
Ja mevrouw, zei de bankdame, u bent geskimd.
Het voordeel van dat je een van de vele bent, is dat het snel erkend wordt. Dat is dan ook wel het enige voordeel. Voor de rest is het flink balen dat het blijkbaar zo makkelijk kan.
Dit was mijn kans, ik dacht: nu eerst zien te weten te komen waarom we zo moeilijk op onze rekening kunnen kijken.
Wat blijkt: ze hebben een ander systeem gekregen dan de andere banken op het eiland, kun je alleen je saldo nog checken bij een ATM van RBC (onze bank).
En internetbankieren? Nee mevrouw, dat werkt momenteel zo slecht, dat kan ik u niet aandoen.
En papieren afschriften? Tja, die gaan met de post. Waardoor ze pas in de tweede helft van de volgende maand aankomen. Lang leve de Nieuwe Post op Curaçao.
Conclusie? Gauw naar een andere bank.
Ik heb een formulier ingevuld van aangifte van skimming. Het geld krijgen we terug. Ik hoop dat we daar niet zo lang op hoeven te wachten als op het geld van de belasting.
Pasjes waren al geblokkeerd, nieuwe aangevraagd. Verder een flink bedrag opgenomen, want ja, pinnen kan even niet...
Toen als de gesmeerde bliksem naar de buurman: MCB. Daar heb ik laatst een rekening geopend voor mijn salaris. Joepie! E-pass aangevraagd, kreeg ik gelijk mee. Thuis kon ik zo internetbankieren opstarten. Zie je, het hoeft niet zo moeilijk te zijn.
Gisteravond hebben we met onze gasten Ben en Katinka het spel Kolonisten in de Lage Landen gedaan. Even wennen, maar het was wel leuk. Vooral toen ik won! Haha, geheel onverwacht. Flink gelachen, erg gezellig.
Voor vandaag stond een andere pittige activiteit op de planning: betalen bij Curgas. Ard had zich heilig voorgenomen om daar niet meer binnen te gaan. Nu wilde Sheryl het wel doen, maar dat leek me best een ingewikkelde constructie. Dus had ik gezegd dat ik het vandaag zou doen.
Stond ik voor het loket, hoefde ik niet eens te vertellen wie ik was en wat ik kwam doen. Oeps, dan is het wel erg!
Voor de zekerheid heb ik contant betaald. Kan niet missen...
Na de betaling verdween de mevrouw achter de deur. Wachten, wachten, wachten. Ik dacht nog: straks komt ze zeggen dat ze morgen de flessen komen brengen.
Natuurlijk was dat veel te positief gedacht. Eindelijk verscheen ze weer. Wat zegt ze? Mevrouw, ik heb geïnformeerd, ze komen 31 juli de flessen brengen.
Ik keek haar ongelovig aan.
Dacht: Ach ja, we wachten ook nog maar anderhalf jaar. Maak vooral geen haast.
Maar sarcasme komt niet over, dus ik heb mijn mond gehouden. Heb haar goedemiddag gewenst en ben vertrokken.
Thuisgekomen heb ik alle ergernis van me af geschud. Even bijgekletst met de buren. En daarna 2 spelletjes gedaan met Thijs. Want vanmorgen hadden ze met elkaar, onder de bezielende leiding van Ben en Katinka, al de bezem door het huis gehaald. Sjonge, je zal zo thuiskomen! Ik kan gaan zitten en uitrusten. Wat een luxe. Ondertussen is de slaapkamer van Ellen helemaal gekuist en die van Thijs ook al... De was opgehangen, afgehaald en opgevouwen.
Vanavond, toen het donker werd, begon de fluitkikker weer te tetteren. Ik liep er langs, dus ik ben eens goed gaan kijken en zoeken: hij zat in een palmpje tussen het huis en het appartement. Met ons simpele fototoestelletje is het nog gelukt om er een foto van te maken. Daarna heeft Ben hem gevangen en in de rooi gegooid. Mag hij daar verder zoeken naar een vriendinnetje. Al weet ik niet hoe snel hij toch weer in onze tuin terecht komt.
Ard had vandaag ondertussen de kaartjes voor de premiere gescoord bij Natasja Gibbs (huh die??,ja die!! ken je haar niet?) en moet nu voor Ben op zoek naar 'suit and tie'.... haha, die was hij vergeten mee te nemen op vakantie... De maten zijn wel zo afwijken dat er niets te lenen valt van Ard. In het ergste geval kunnen ze nog verkleed gaan...
Ben (Hur) en Ard....
 |
| kaartjes voor de première van Tula, donderdag. Ard en Ben gaan er samen heen... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten