Schrikken!

Aangezien we vanmiddag geen kerkdienst hadden, konden we lekker lang op het strand blijven. Even een middagje rust, in de hectiek van de laatste week.
Ard had al 2 lionfishes gevangen. We zaten allebei verdiept in ons boek. Thijs en Ellen zwierven rond op het strand en in het zwembad. Arjan had ook een poging gedaan om iets aan de sling te krijgen, maar dat was nog niet gelukt...
Toen kwam Ellen er aan, helemaal in tranen. Volledig overstuur. Het duurde even voordat we begrepen wat ze zei: er is een kindje verdronken.
Ard bedacht zich niet en speerde er heen. Ik probeerde Ellen te troosten. Ze was in het zwembad aan het spelen geweest met 2 kleine kindjes en hun moeder. Opeens waren ze daar opgeschrikt door geschreeuw, paniek. En zo zagen ze dat er een klein kindje uit het water werd gehaald. Waarop Ellen naar ons toe is gegaan.
Ard heeft samen met een andere man de reanimatie gedaan, tot de ambulance kwam. Toen de monitor werd aangesloten zagen ze dat er inmiddels hartslag was. Opluchting.
Nu wachten we tot we horen hoe het uiteindelijk is afgelopen. Gelukkig hebben we wat connecties in die richting.
Vlakbij ons op het strand kwam er dus een moeder met een meisje, ook helemaal overstuur. Dat meisje had het kindje op de bodem zien liggen en had haar vader geroepen. Die heeft hem eruit gehaald. Een andere man was net begonnen met reanimeren en Ard is bijgesprongen. Samen zijn ze doorgegaan tot de ambulance kwam.
Naderhand waren er allemaal mensen van Blue Bay die even hun meeleven kwamen laten merken. Dat deed ons wel goed, want het hakt er wel in, zoiets!

Vanmorgen hadden we een mooie dienst. Er waren veel gasten. De onderwijs stagiaires hadden andere mensen meegenomen van hun resort. Het bleken co-assistenten te zijn. Niet gewend om naar de kerk te gaan, maar geschrokken van de mentaliteit van Nederlandse stagiaires in het algemeen. Tot ze kennismaakten met die groep meiden.
Al met al een leuk gesprek gehad. Meestal hebben we aanstaande meesters en juffen, vooral juffen.... Af en toe iemand in de accountancy ofzo. Maar zelden mensen uit de zorg. Dus dit was wel bijzonder.
Iedereen bleef ook lang hangen bij de koffie. Een teken dat het gezellig was.

We hebben net gehoord dat het jongetje nog in slaap wordt gehouden op de IC. Het lijkt aardig goed met het hart en de longen. Morgen gaan ze kijken naar de hersenen. We worden op de hoogte gehouden. Even een stukje van mij (Ard); Wat een heftige middag, maar bovenal nu dankbaar dat ik wat heb mogen en kunnen betekenen. De trainingen BHV en EHBO, die heftig en confronterend waren de afgelopen jaren, zijn zo nuttig geweest nu. Ik besef nog niet helemaal wat er gebeurd is, het glas met water en zand is behoorlijk geschud weer. We hopen en bidden dat dit kindje het mag redden en dat de inspanningen gezegend zijn. Bid mee voor het jongetje en zijn familie en denk ook een beetje aan ons in je gebed....  

Ard heeft zijn schoenen op tafel staan, die moeten netjes gepoetst zijn, morgen (dat doet-ie zelf, hoor). Voor het Hoog Bezoek.
Om 6 uur op de Marnix voor de aller, aller, allerlaatste inspectie.