brasa...

Vanmorgen was er een patiënt, spaanstalig, die blijkbaar minder leuke ervaringen had met bloedprikken. Dat kan, maar het hoeft niet altijd beroerd te gaan. We moesten allebei erg ons best doen om de ander duidelijk te maken wat we bedoelden. Spaans en Nederlands ligt niet zo dicht bij elkaar. Via het Papiaments kwamen we wel een heel eind, allebei poko-poko. Dus het was wel een leuk moment. Het prikken ging ook prima, zodat de patiënt, een jonge vrouw, erg opgelucht was. Ze was zelfs zo dankbaar dat ze me, voordat ze de deur uitging, een welgemeende brasa gaf. Geweldig, toch?
Verder had ik nog een meneer die nuchter was en na het prikken graag samen een broodje wilde eten. Haha, dat heb ik maar niet gedaan. Was ook wel als grapje bedoeld.
En een kindje van 2 jaar die zo sterk was, dat hij 2 armen blauw had van het wrikken en trekken. Maar uiteindelijk hadden we wel de 2 buisjes bloed die we nodig hadden.
En een Nederlandse meneer die vorige week ook al langs geweest was met een vermeende maagbloeding. Bleek naderhand een slokdarmbloeding te zijn. Ook niet leuk, natuurlijk. Hij had z'n hele ziel en zaligheid al uitgestort en nu kreeg ik het vervolg te horen. Dat zijn wel echt de leuke kanten! Mensen die vaker langs komen, die je leert kennen. Waarvan je van alles weet wat niks met bloedprikken te maken heeft.
Ondertussen wordt er hard verder gewerkt aan ons nieuwe magazijn. De eerste planken hangen al en er worden al spullen verhuisd. Als het klaar is zal ik wel eens een foto maken, als dat mag.

Vanmiddag hadden Ellen en Thijs heel veel huiswerk. Ellen moest ik helpen met rekenen. Ze heeft het niet eens af gekregen, maar toen vond ik het welletjes. Ze moest ook nog bezig voor Papiaments en met taal. Want dat was iets minder goed afgelopen dan ze gister dacht... Er moest een handtekening van mij bij! Dan weet je het wel.
Thijs had geen huiswerk.... Nee, hij moest oefenen. Dat hebben we dus maar gedaan. Algoritmen. Ik wist niet wat dat was, maar de juf van RT had gelukkig wel erbij gezet wat de bedoeling was. Samen kwamen we er wel uit. Stond er onder aan het blaadje: groep 6. Thijs vond het echt belachelijk dat hij iets moest doen van groep 6!! Dan weet ik het allemaal al voor volgend jaar. Dat kon toch niet de bedoeling zijn, dacht hij.
Gelukkig voor hem had hij een 8 gehaald op de toets van vandaag van woordjes.



Arjan heeft 3 dagen moeten wachten tot zijn bakjes met water en zout klaar waren. Hij wilde de zoutkristallen graag onder de microscoop bekijken. Het resultaat heeft hij op fb staan. Met glimmende ogen kwam hij bij me, vanmiddag. En hij zei: Dit is het mooiste wat ik ooit heb gezien onder de microscoop.
Heerlijk, zo'n reactie. Dat compenseert dan weer de hoop rommel op zijn kamer, alles wat hij nodig heeft om zijn onderzoeksdrift te botvieren.

dit zijn dus zulke zoutkristallen