Vanmorgen had Ard kerkenraad. Hij was dus al vroeg weg, kon meteen Ellen en Caroline wegbrengen naar de Zeeverkenners. En naderhand weer ophalen. Erg praktisch.
In die tijd kon ik de achterporch soppen. Je moet toch wat... Het was mega-vies. Wat een stof en zand. Lekker gevoel dat dat nu weer schoon is. Ondertussen draaide de wasmachine weer. Alle lakens en handdoeken van het appartement zijn weer fris. Het ligt zelfs al in de kast. En nog een wasje shirts en schoolpolo's.
Daarna heb ik nog gezogen en gedweild. Het was even flink doorwerken, maar ik wilde graag vanmiddag naar de baai. Moest ik ook nog boodschappen halen en dat is niet handig op zaterdagmiddag. Sta je echt 20 minuten in de rij voor de kassa. Door de week gebeurt dat nooit.
Ik had net de auto voor ons huis geparkeerd, kwam Ard er ook aan met Ellen. Wat een timing. We hebben even wat gegeten en zijn toen samen naar de baai gegaan. Geen van de kinderen wilde mee. Het waaide behoorlijk hard en de wind stond naar het strand toe. Dat is niet vaak zo. Daardoor waren er ook flinke golven. Het vlot was van de week losgeslagen. Nu is het helemaal weg, maar het zal wel een keer weer terug komen. Thijs en Ellen vertelden later dat het vlot gister nog wel in de baai lag, maar dan aan de pier vastgemaakt. We wachten het af...
We hadden eigenlijk allebei wel zin om iets te drinken. Iets anders dan water. Maar we hadden geen portemonnee meegenomen. Gelukkig was er een bekende van de bediening op het strand. We vroegen of we het op konden laten schrijven, dat we het dan later betalen. Dat kon. Dus hebben we lekker genoten van een frozen cappuccino (Ard) en een glas rosé (Mariëtte).
Verder hebben we genoten van de zon, zodat we nu een lekker kleurtje hebben.
Wat een geluk dat we hier mogen wonen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten