Toen werd ik wakker vanmorgen en dacht ik: Yes!! Ik ga echt naar Nederland. Toen pas kwam de echte vreugde. En ik heb er zo'n zin in.
Ik had het er vanmorgen nog over met Maria, mijn hulp. Zij vroeg zich af of Ard zich wel zou redden met de kinderen. Gelukkig kon ik haar geruststellen. Dat komt wel goed. De kinderen zijn niet zo klein meer, die kunnen wel helpen. En Ard heeft ooit de opleiding gedaan voor huishoudkunde en verzorging... Je zou zeggen, dat moet wel goed komen. Ik maak me er niet druk over, in elk geval.
Nu nog wachten op bericht van KLM wanneer ik kan vliegen. Spannend!
Maria heeft weer haar krachten gewijd aan de slaapkamers, en de CD kast. Ze was ook nog druk bezig met de boeken, maar toen moesten we wel echt weg gaan. De Albert Schweitzer haalde ik al niet meer op tijd, dus heb ik eerst Ellen opgehaald. Dat is iets dichterbij en daar kan ik makkelijker parkeren.
Vanmiddag heb ik Ellen aan het werk gezet: Papiamentu oefenen. Morgen de toets. Hopen op een voldoende.
Thijs ging met zijn verslag over zintuigen aan het werk. Hij heeft als onderwerp "de oren" gekozen. best grappig om te lezen hoe hij zijn informatie weergeeft. Een beetje spelling-controle was geen overbodige luxe. Allerlei d's waar een t moest staan enzo. En dan ook geen idee hebben wat er fout kan zijn.
Toen ben ik zelf naar tante Erna gegaan. Ard had haar aan de telefoon, van de week, en toen klonk ze niet zo goed. Tijd dus om even poolshoogte te gaan nemen. Ze was erg verkouden, een hese stem. Maar vooral had ze last van haar knieën. Ze kon echt bijna niet lopen en staan. Omdat ik toch zelf nog boodschappen moest halen, heb ik gelijk voor haar een paar halve broden meegenomen en even wat andere lekkere dingetjes: pak sap, keeltabletten zonder suiker, bakje fruit wat al schoongemaakt is.
Het lukt haar niet meer om naar de kerk te gaan. Dus haar wereldje wordt steeds kleiner. Als er nog mensen zijn die wat leesvoer voor haar hebben, dan graag. Ze houdt van hobbybladen en van christelijke (vrouwen)bladen. Dus...
Aan het eind van de middag kwam Kirsten weer. Het is zo grappig dat we in hetzelfde circuit zitten, wat werk betreft. Veel herkenning, maar ook: hoe gaat dat bij jullie? Bij ons.... Elke week komt ze een avond eten. Kunnen we weer even bijkletsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten