Toekomst

Theo heeft de afgelopen dagen gemaild met de ALO in Groningen. Blijft toch de plaats waar hij graag heen wil. Hij had een paar vragen over hoe dat dan moet, vanaf Curaçao. Want er hoort een motorische vaardigheden test bij...
Nu mag hij zich aanmelden en dan aangeven dat hij hier nog woont. Met de vraag erbij of zo'n test dan op Curaçao afgenomen kan worden.
Laten we hopen dat dat kan. Dat is wel de meest simpele oplossing.
En anders zit de kans erin dat Theo en ik samen in april naar Nederland gaan... Zou ook leuk zijn, natuurlijk. Máár... een beetje kostbaar.
Voorlopig even afwachten.
Wel grappig om te zien hoe hij daarin zelfstandig wordt.
Erg, erg leuk om vandaag te lezen op NOS dat Groningen zo hoog geëindigd is in het tevredenheidsonderzoek. Nu wil Theo helemaal daarnaar toe. Er gaat niets boven Groningen!

Vanmorgen was het weer zo druk, bij ons op het Lab. Ik heb me helemaal een rotje gerend. Er leek maar geen eind aan te komen. Heel de tijd zat de wachtkamer vol.
Op een gegeven moment kwam er een mevrouw de buitendeur binnen. Eén en al paniek. Er is iemand gevallen, het gaat helemaal niet goed.
Was er een man bij ons voor de deur onderuit gegaan.
Alle mensen in de wachtkamer stoven naar de deur. Ik zag het met verbijstering gebeuren!
Gelukkig hebben we dokters genoeg bij de hand.
Later bleek dat die man in de auto had zitten wachten op zijn vrouw. Het duurde een beetje langer en het was zo warm. Toen werd hij niet lekker. Dacht: dan ga ik even naar binnen. Maar dat haalde hij dus niet meer.
Een dokter bij ons heeft hem een beetje opgekalefaterd. Ik heb hem nog even geprikt. Toen mocht hij weer naar huis. Waarschijnlijk een combinatie van verschillende dingen: last van de warmte, niet goed geslapen, beetje grieperig...
Hij wilde in elk geval graag naar zijn bed, zei hij.

Ellen is weer thuis. Die was 2 dagen bij haar vriendin geweest. Ze hadden er erg van genoten, zei Zita's moeder. Alleen wat weinig slaap gehad... Dus vanavond ging ze op tijd naar bed en ze sliep binnen de kortste keren.

Arjan is nog steeds enthousiast over zijn vakantiebaantje. Hij helpt om computerplekken in te richten. Klinkt wel stoer!

Theo vermaakt zich thuis. Beetje in de tuin werken, beetje mailen met Groningen enzo.
En Thijs was vanmorgen al op tijd naar de baai, vertelde Theo. Vanmiddag heeft hij nog tafels geoefend, want dat moest van de juf. Verder hebben we samen zinnetjes gemaakt voor Papiamentu. Best lastig, nog. Heb je net met veel moeite geleerd dat de 'oe' met oo-ee is, moet je nu leren dat je 'oe' met een 'u' schrijft. En dat is dan nog maar één dingetje. Zo zijn er nog wel een paar....
Zegt-ie tegen mij: U moet mij niet zo op de vingers zitten te kijken!
Het is ook niet leuk als je zoveel commentaar krijgt, het valt niet mee om het goed te doen. Maar we zijn al op de helft van de woordjes waar een zin mee moet.