Overal tassen en spullen die ergens mee moeten. Ik ben duidelijk niet meer gewend om in te pakken. Als we gaan is het een dagje.
Vanmiddag ben ik de zolder op geweest. Daar is het altijd bloedheet. Als je je hoofd naar binnen steekt begint het zweet al in straaltjes naar beneden te lopen. Met de zaklantaarn, want er is geen licht, op zoek naar tassen en wat we nog meer mee kunnen nemen naar Bonaire. Een mooie gelegenheid om vast wat spullen van Rianne die kant op te verhuizen, aangezien ze over een paar weken met haar stage daar begint. Ik stuur je nog wel even een mailtje, Rianne, wat we houden konden. Best veel...
Eigenlijk had Ard nog plannen om aan het eind van de middag te gaan snorkelen met Margriet. Die had eerst vandaag genoten van een dagje zon en zee. Maar, helaas, Ard was aan de late kant. En de bewolking kwam rap op zetten. Dus hebben we thuis gezellig met elkaar gegeten. En lagen Thijs en Ellen inderdaad vroeg in bed. Onder protest, dat wel.
Vanmorgen heeft Anja de jongens meegenomen naar school. Toch fijn, zulke mensen... Om met z'n zessen in mijn auto gepropt te zitten, 's morgens vroeg, is niet echt bevorderlijk voor ons goede humeur.
Daarna zijn we naar Ard zijn kantoor gereden, toen Ellen afgezet bij de Dividivi. Vervolgens was ik om even over 7 bij de prikpost. Waar ik moest wachten tot half 8.
Een relaxte ochtend, niet veel patiënten, geen gekke dingen. Alle tijd om nog wat administratie te doen. Zodat dat aan het eind van de ochtend ook klaar was. Goed gevoel.
Aan het begin van de middag heb ik onze gasten naar Hato gebracht. Het zat er weer op voor ze. Het was erg leuk, van beide kanten. Dat is echt één van de leukste kanten van een appartement hebben: dat je zoveel gezellige mensen leert kennen.
Hoorde ik later dat de KLM zoveel vertraging had... oei, niet naar gekeken. Op Schiphol heb je dan nog heel veel winkeltjes waar je kunt kijken, maar hier op Hato is er niet zoveel aan.
Morgenochtend de laatste dingetjes inpakken en de kids op school afleveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten