Vanmorgen hebben we even snel het appartement schoongemaakt. Na een rustig ontbijt...
Daarna zijn we - op de fiets!! - naar Centrum Jeugd en Gezin geweest. Wat een happening om weer eens op een fiets te zitten. En wat heb ik een spijt dat ik mijn eigen fiets niet meegenomen heb. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Misschien nog eens één zien te scoren op Marktplaats.an.
In elk geval kun je in Kralendijk makkelijker op de fiets stappen. Het is er vlakker dan bij ons op Curaçao. Het is ook veel kleiner, dus beter te doen.
Centrum Jeugd en Gezin, wat leuk om daar binnen te kijken. Ik kende er wel een paar mensen van gezicht. Maar vooral voor Ard was het thuiskomen. Hij heeft indertijd voor de CHE zoveel met ze samen gewerkt. Nu zitten ze ook nog in een mooi pand, het ziet er super-leuk uit. Nieuw, schoon, mooi.
We hebben meer dan een uur zitten praten met het hoofd, Riet. Geweldig hoe zij de boel op een rijtje hebben. Je zou wensen dat gemeentes uit Nederland bij hun gingen kijken hoe ze alles georganiseerd hebben. Van consultatie-bureau, ambulante jeugdzorg, voogdijraad, zelfs "onze" kinderpsychiater Karin Hermans zit daar een dag in de week. Ze hebben echt alles bij elkaar wat met kinderen te maken heeft. Met bijna allemaal lokale krachten. Heel belangrijk op zo'n eiland! Petje af voor alles!!
Mariëlle heeft ons nog even naar Donkey Beach gebracht, tegenover Flamingo-airport. Hebben we nog een kleine uurtje van de zon genoten en toen zijn we naar de airport gegaan. Op tijd ingecheckt. Zit je weer een poos te wachten.
Om kwart over 4 ging onze vlucht. Eigenlijk ging er nog een vlucht van Insel voor, maar een mevrouw zat niet op te letten. Die zat gewoon te lezen naast een hele rij mensen die stonden te wachten bij de uitgang. Moesten ze nog een keer omroepen dat iedereen van die vlucht nu naar uitgang 3 moest gaan. Toen werd ze wakker.
Ondertussen riep een andere man de passagiers voor de Dividivi-vlucht op. Wij konden met z'n achten zo doorlopen. Hups, in het vliegtuigje. En gaan met die banaan. Haha, stonden ze van Insel nog steeds in de rij...
Kwart over 4 stegen we op. Goed half 5 gingen we landen. En voor 5 uur waren wij thuis. Sneller kan ook niet. We konden overal zo doorlopen, weinig controle, weinig mensen voor ons.
Na een snel hapje bij de Burger King is Ard Theo, Arjan en Ellen op gaan halen. En ben ik naar de judoles gegaan. Waar Thijs niet aan het judoën was, want hij had een zere teen. Waarschijnlijk een insectenbeet, zei Ellen (de moeder van Kiet). Ze hadden het goed bekeken, hij was niet gevallen of gestruikeld, maar het was wel een beetje dik en rood. Nou, aangezien zij huisarts is en haar man chirurg, maak ik me nergens zorgen over. Het gaat wel weer over, zullen we maar denken.
De rest had het ook goed gehad bij oom Ben en tante Norin. Ze wilden nog wel een nachtje blijven. Helaas, tijd om thuis weer in het ritme te komen. Alle tassen zijn weer uitgepakt, de wasmachine heeft al weer gedraaid. En iedereen lag op tijd in bed. Nu wij nog...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten