luiers!

Vandaag weer eens een pak luiers gekocht. Dat was een poosje geleden. Arjan had namelijk op internet gevonden dat je dat spul, wat alle plasjes vasthoudt, ook kunt gebruiken om je planten vochtig te houden. Je giet zo'n luier vol water. Peutert dan de watten (soort van...) eruit, mengt dat met potgrond en doet dat in een pot. Daar staan nu onze stekjes van de druif in. Op deze manier hoef je ze minder vaak water te geven. We zullen zien. Als het niet werkt moeten we noodzakelijk wel weer naar Bonaire om nieuwe stekken te halen bij Keesjan...
Het was me een vieze smurrie! Arjan vond het gelukkig een leuk karweitje om te doen. Ik heb uiteindelijk de potgrond erdoor gemengd. Of net andersom, net hoe je het bekijkt.

We hebben vandaag een regen gehad! Een paar flinke buien. De grond veert weer onder mijn voeten, als ik door de tuin loop. Heel fijn, deze nattigheid. Ook wel heel fijn dat ik net vandaag geen was buiten had hangen! Wat een mazzel.

Ard had tussen de middag de jongens (Theo en Arjan waren ook vroeg vrij) thuisgebracht. Dat was ook mazzel, want je wil niet weten wat er gebeurt als je alle 4 de kids bij elkaar in de auto hebt na een lange ochtend school. Dat is, zeg maar, niet het leukste moment van de dag.
Nu hoefde ik alleen Ellen op te pikken, konden we gelijk even de boodschappen halen, want ook dat kun je beter niet doen met alle 4 de kids. Nee, prima geregeld zo.

Vanmiddag moest ik Ellen nog helpen met haar engels. De vervoeging van het werkwoord to be... Hoog tijd voor wat engelse tv. Arjan heeft aan het eind van de middag op de tv, op you-tube, national geografic opgezocht. Want dat kan bij ons. Vraag me niet hoe het werkt, geen idee hoe ik dat zelf zou kunnen doen, maar het kan. Ziezo, verplicht engels luisteren met plaatjes. Het ging in dit geval over een monstervis in een grote rivier in Congo. Het sprak ze wel aan, Arjan en Ellen, zeker met hun snorkel-ervaringen hier. Grappig om te zien hoe Ellen dan veranderd is in die 2 jaar dat we hier wonen!

Nu zitten we binnen met de deuren dicht. Want na de buien van vandaag kwamen de vliegende mieren. Zo vies! Die vliegen naar het licht en verliezen dan hun vleugels. We hebben het hier wel eens meegemaakt dat ze dan bij bosjes binnen komen en neervallen, maar dat was nog in het andere huis. In dit huis hebben we het nooit meer zo erg meegemaakt.

Zo, nog even de spullen klaarzetten voor morgen: de Christoffel op met Renske! Dat is niet iets om in je eentje te doen, dus een mooie uitdaging voor mij. Theo en Ellen wilden al spijbelen, zodat ze meekonden.