Carnaval...

Vandaag was de Gran Marche. Het échte carnaval. Nu hebben wij daar niets mee. Ik zie foto's voorbijkomen met mooie kostuums. Leuk, hoor, maar ik ben blij dat ik er niet bij hoef te zijn. Desondanks heeft het wel gevolgen voor ons. Bijvoorbeeld doordat de route van de kerk naar huis nogal gestremd is. Dus we moesten de alternatieve route rijden na kerktijd. Vorige jaren reed ik dan achter Ard aan. Deze ochtend was ik eerder bij de auto, stonden we al klaar (onze gasten achter ons...) en Ard was nog bezig om in te laden (Ellen en Rianne). Zeiden Theo en Arjan, bij mij in de auto, wij weten de weg wel.
Bleek dat ze de weg wisten tot aan Muizenberg. Ja, die wist ik ook wel. Daarna krijg je nog een heel stuk bario, compleet met omleidingsroute voor een weg die vernieuwd wordt. Dus we hebben heel veel gezien van echt Curaçao, met de gasten achter ons aan. Sommige stukken weg zelfs 2 keer: ene kant van de weg en andere kant van de weg. Nee, we hadden beter even die 5 minuten kunnen wachten op Ard.
Even goed zijn we er gekomen. Maar ik zou het niet nog een keer kunnen vinden. Volgend jaar maar weer achter Ard aan, follow the leader.

dus: eet vooral elke dag noten... wat hebben we hierom gelachen!

en toen zat er ook nog een papegaai in de boom, bij de achterburen

Thuis wachtte de koffie met kruidkoek. Smaakte extra lekker. Heerlijk, die rust van de zondagmorgen. En vanmiddag scheen ook de zon weer (na een paar buien, vanmorgen), zodat we aan de baai verder hebben uitgerust.
We hebben een nieuwe regel ingesteld: zondagsmorgens mogen de kids op de laptop, tot het eten. 's Middags blijft hij uit, dan doe je maar iets anders. Je mag mee naar de baai, hoeft niet. Werkt als een tierelier. Arjan bleef thuis, die had nog wel wat te lezen. Ellen ging mee naar de baai. Theo en Thijs gingen met skeelers en skateboard het park over. Hoge heuvels zoeken. Brr, ik ben altijd weer blij als ze heelhuids thuisgekomen zijn.
Ard had nog 5 lionfishes gevangen en daarmee veel bekijks op het strand.

Theo en Arjan hadden een leguaan gevangen. Alleen die is een stukje lastiger klaar te maken. Rianne bood in een vlaag van verstandsverbijstering nog wel aan om de kop eraf te hakken, maar bij nader inzien trok ze dat aanbod weer in... Theo zei: Die kop eraf hakken durf ik ook nog wel, maar daarna?
Tja, ik doe het allemaal niet! Dus waarschijnlijk wordt die leguaan morgen bij Daaibooibaai vrijgelaten. We gaan een beetje vroeg heen, kunnen we een plekje bemachtigen met schaduw en gelegenheid om de hangmat(ten) op te hangen.