Voorbereidingen

Aangezien onze kleinste smurf morgen jarig is, moeten we wel even in actie komen. Zometeen de slingers ophangen. Als je 9 wordt vind je dat nog wel erg leuk. Verder staat de traktatie al klaar. Thijs wilde graag, net als vorig jaar, zakjes met spekjes uitdelen aan de kinderen. Prima idee! Makkelijk klaar te maken, allemaal zakjes, dus geen vies geklieder met plakkerige snoepjes in de warmte.

Moesten we alleen nog een goed idee krijgen voor de juffen. Stond er bij de AH, waar we toch moesten zijn voor de spekjes, een grote stelling met chocolade-eitjes. Aha, lekker! Even creatief zijn, want zulke dingen kun je hier natuurlijk niet ongestraft zo in je tas stoppen naar school. Voor 10 uur zijn ze allemaal gesmolten... Maar in een trommel met een koelelement kan het wel. Nu staan ze nog veilig in de koelkast. Dus Anja, je weet vast wat je kunt verwachten, morgen...
Thijs zijn "vrije kleding" ligt al klaar, ook zo'n feestelijk iets. Had ik eerst een nette korte broek voor hem gepakt, maar die vond hij niet goed. Want die broek was nog te kort. Komt tot de knie, maar volgens Thijs moet een broek ruim over de knie vallen, anders vindt juf het niet goed. Oké, dan eentje die nog iets ruimer valt. En dan natuurlijk wel met sokken en schoenen, want slippers naar school is uit den boze.
Nog een grappige bijzonderheid: de kraamverzorgster bij Thijs was..... Joke! Die nu bij ons logeert in het appartement. Hoe toevallig.

het cadeau staat klaar, al bijna 3 jaar een grote wens van Thijs

Ellen heeft weer hard geoefend met woordjes. Het gaat best goed. Vandaag kwam er ook nog een lading Engels bij, morgen heeft ze daar een toets van. Dat wist ze vorige week donderdag al, maar plannen is best lastig. Ze heeft die woorden zelf in wrts gezet en ik heb het gecontroleerd. Met een paar keer heen en weer oefenen ging het heel goed.

Vandaag hadden wij op het Lab een werkbespreking. Meestal krijg ik daar niet veel van mee, omdat er dan altijd patiënten zijn om te prikken. Nu was het vrij rustig aan het begin van de ochtend, zodat ik voor een deel mee kon doen. Best leuk. Aan het eind werd mij ook gevraagd of ik nog speciale op- of aanmerkingen had. Ik dacht: nu of nooit. Gooi de knuppel in het hoenderhok... Dus ik wierp het revolutionaire idee op om de kopieën die nu altijd gemaakt worden van de aanvragen van patiënten te laten vervallen. We gebruiken ze bijna niet, het is voor een extra check en ze worden eventueel gebruikt voor het maken van de aanvragen die verzonden worden naar een ander lab. Die kunnen we echter ook wel van het origineel af maken. Vond ik.
Mijn collega's waren het met mij eens. Met elkaar hebben we het idee zitten verdedigen tegenover het hoofd. Die heeft er een beetje een hard hoofd in, want stel je voor dat we dingen over het hoofd zien... :)
Daar heeft ze wel een punt. Dus nu is het aan ons om te bewijzen dat het ook zonder kopieën goed gaat. Eerst een week uitproberen. Gaat veel papier schelen, tijd van de secretaresse die het kopieert, opruimtijd van ons en scheelt een hoop voor de papiervernietiger, waar het uiteindelijk na een week of 4 in beland. Erg leuk om te merken dat we best veel voor elkaar willen doen: met elkaar er voor gaan om deze pilot te laten slagen. Maar de eindverantwoordelijkheid ligt wel bij mij... althans, op de dagen dat ik werk.
Gelukkig ben ik morgen vrij!