Zweten!

Vanmorgen zijn Ard en Arjan voor hun tweede duik gegaan. Ze zijn helemaal enthousiast, het gaat goed en het is leuk. Het leek Henk ook leuk om nog eens te duiken (gast van ons...) dus hij ging mee. Tot slot zagen ze nog een lionfish, alleen had Ard zijn speer niet mee, dus dat wordt de volgende keer. Hopen dat-tie er dan nog zit.

Ondertussen was Ellen naar de zeeverkenners en croste Thijs op zijn fiets de L-sectie rond. O, wat is dat mannetje blij met zijn fiets.
Had ik hier een grote pan soep gemaakt, ons bed verschoond, verschillende wassen gedraaid. En om 12 uur Ellen opgehaald van de Zeeverkenners.
Ard was aan het eind van de ochtend weer thuis, daarna hebben ze snel hun spullen gepakt, en zijn ze naar de vlakte van Hato gegaan. Ard, Harm en Joke, Henk en Bieuwkje. In de grotten heeft Ard ze even flink laten zweten. Daar heb je geen wind meer, wel de warmte, dus het duurt maar even, dan loopt het zweet in straaltjes langs je rug.
Om 2 uur was ik bij landhuis San Juan, mijn lievelingsplekje hier. Oké, samen met Shete Boka dan. Ik had al wel verwacht dat ik er iets eerder zou zijn dan Ard met de rest, dus ik had een stoel meegenomen, mijn e-reader en een flesje water. Daar zat ik dan lekker onder de boom in de wind. Ik zat daar met aan de ene kant het landhuis en aan de andere kant het bos. Daarboven die geweldige blauwe lucht, zoals we hem niet zo vaak hebben hier op Curaçao (meestal hebben we ook flink wat wolken). Genieten! Het is zo'n geweldige plek, ook het idee dat daar al zo'n 400 jaar mensen gewoond hebben. Ik hou wel van geschiedenis...

Na een kwartiertje ofzo kwamen de anderen er aan. We hebben de buitenkant bewonderd van het landhuis, Ard heeft alle verhalen van Tula, de film, verteld. En toen zijn we doorgereden naar Playa Mansaliña, één van de baaitjes die bij San Juan hoort. Het plan was eerst nog om later door te gaan naar de Blauwe Kamer, maar het was te lekker bij de baai.... Je kunt ook te veel willen op één dag.

Thuis hadden de kids zich wel vermaakt. Thijs was zelfs naar de baai geweest op de fiets. Ellen en Thijs hadden de ieniemienie puppies van Sandra, ook hier op de L-sectie, bewonderd. Die waren net 1 of 2 dagen oud. En nee, nee, nee, we nemen geen hond. Zelfs niet zo'n verschrikkelijk lief klein puppietje. Maar ik snap dat ze het heel erg lief vinden.

Met z'n tienen hebben we gezellig een grote pan kerriesoep leeg gegeten, 3 stokbroden erbij.
Morgenochtend hebben we dan weer een nieuwe gast erbij, Margriet belde dat ze gister aangekomen was en of ze morgen mee mocht naar de kerk! Yes!! Altijd leuk.