Positief

Laten we het vooral positief bekijken. Er wordt hier heel hard aan de weg gewerkt. Eerlijk waar, er is in jaren niet zoveel gebeurd als in het laatste jaar. Nu mag er ook nog wel heel wat. Want als ik door Julianadorp rijd met gasten, dan schaam ik me wild. Het is er een gatenkaas. Maar vooruit, alles kan niet tegelijk gebeuren.
Nu zijn ze weer begonnen aan de Julianabrug, de hoge brug over het Schottegat. In november hebben ze de ene helft gedaan. Dat was maar 2 dagen te laat klaar! Een geweldige prestatie.
Het nadeel is natuurlijk dat je met z'n allen over 2 banen moet, bij de brug. En dat geeft enigszins vertraging. Bijvoorbeeld vanmiddag, toen ik om half 1 uit het ziekenhuis kwam, via de Albert Schweitzer waar ik eerst Theo en daarna Arjan, Thijs en Kiet opgepikt heb, door Saliña naar de brug ging. Tot aan de brug ging het nog wel, de gewone drukte. Maar eenmaal in de rij schiet het niet meer op, moet er van links en rechts nog wat invoegen, loopt de temperatuur van mijn auto op en trekt hij niet harder meer op dan met 20 km/u. En dat bezorgt me de zenuwen... Tijd om die auto even na te laten kijken!

Toen ik vanmorgen naar Muizenberg reed, ik moest op de prikpost werken, kwam ik tot de ontdekking dat ze daar ook met de weg bezig zijn. Ik moest een creatieve route zien te vinden. Een vriendelijke patiënt vertelde me hoe ik het snelst richting de stad kon komen. Ook dat is aan het eind van de ochtend weer gelukt.
Zo kom je nog wel eens voor verrassingen te staan. Maar: het wordt echt mooi.

Vandaag stond er een leuke foto in de Amigoe (de krant) van het bezoek van de Zeeverkenners aan de Citro:

het meisje links op de foto is Ellen... (voor de duidelijkheid)