Het nieuws.

Gisteravond, begin van de avond, had ik dus Marlies op de chat. Die vertelde vers van de pers dat hun dochter was geboren. Met de mooie naam: Elin. Ellen en Thijs waren nog op, die waren ook helemaal in de gloria dat ze gelijk een foto van Elin konden zien. Wat is de moderne techniek toch een geweldig iets! Anders hadden we over 2 weken een geboortekaartje gehad ofzo... Maar ja, ik kan natuurlijk niet hier gaan rondbazuinen op fb dat de baby van Leo en Marlies is geboren terwijl ze zelf nog iedereen moeten bereiken in Nederland. Dat doe je nl. niet om 12 uur 's nachts. Vandaar de blog van gister.

Vandaag had Theo weer eens 2 leguanen gevangen. En wel 2 in één keer. Raad eens wat ze deden...
De dikkerd heeft-ie onder een stoel gevangen gezet. De kleinere mocht op zijn kamer. Alleen dacht dat beest er zelf anders over. Die is in een onbewaakt ogenblik onder de deur door gekropen. Heeft daarbij zijn staart half verloren. Liet een bloedspoor achter, waardoor ik op onderzoek uitging. Ik dacht eerst nog dat het Theo zelf was die ongesteld was... Leguaan zat inmiddels zielig te zijn in de tuin. Wordt vervolgd.

We gingen eten. Thijs met frisse tegenzin, want we aten stamppot broccoli. Broccoli vindt hij al niet geslaagd, maar stamppot krijgt hij zeker niet door zijn keel. Dus daar zat hij met een hapje op zijn bord. En het vooruitzicht op 2 dagen geen laptop. Bij Arjan werkt die regel inmiddels. Ook al vindt hij iets niet lekker, hij eet toch wat. Thijs ondergaat de straf onder protest, maar eten doet hij alsnog niet.
Waren we aan het toetje toe, zegt Ard: Als je nu je toetje opeet met de staart van de leguaan voor je neus, dan vervalt de straf.
Thijs kon het eerst niet geloven. Hij checkte wel 3 keer of hij het goed begrepen had. En zei toen: Oké.
Ellen zei: dan eet ik niet aan tafel. En dat idee had ik ook.
Waarop Ard Thijs met schaaltje yoghurt en staart op de mat parkeerde. Thijs bedacht zich niet en at snel zijn schaaltje leeg met een schuin oog naar de staart.

In de staart werkten nog wat spieren. Ard vroeg of Thijs hem op wilde pakken. Thijs liet zich niet kennen en pakte het ding op, gelijk begon de staart een beetje te kronkelen. Thijs schrok zich een hoedje en liet hem gauw weer vallen.
Als ik een leguaan was, zou ik vooral niet in de buurt komen van huize Vreugdenhil...