Lang gewacht...

Vanmiddag ben ik met Ellen naar de Top-1-toys geweest. Ze had er heel lang op gewacht, wel 2 weken! Ahum. En in die 2 weken heeft ze bijna elke dag gebeld of de elastiekjes er al waren. En elke keer weer verzekerden ze haar dat ze echt zouden bellen als ze binnengekomen waren. Maar Ellen vertrouwde die belofte voor geen cent, dus die bleef doorgaan met bellen. Maar goed, vandaag was het dan zover. Ik denk dat ze vanmorgen gebeld hadden, maar tijdens mijn werk heb ik mijn mobiel op stil staan, dus ik hoorde er niks van.
Voor Theo moest ik langs de Cost-U-Less, dus die had ik gestrikt om Thijs mee te nemen. Scheelde weer een school.
Ellen en ik naar de speelgoedwinkel. Ze hadden een héleboel zakjes. Ellen had haar opgespaarde geld mee, dus die kon lekker uitzoeken. Ze heeft nog maar een paar bestellingen lopen. Ja, het klinkt net echt.
Wat was ze blij met haar zoveel duizend elastiekjes.

En ze was dus ook not amused toen ik haar verbood om naar de baai te gaan, want dat is haar afzetgebied voornamelijk. Maar ze heeft maandag een spreekbeurt en ze kent het nog niet eens goed. Eerst je schoolwerk en dan de rest...
Na Zuikertuintje zijn we nog even bij het Advent Ziekenhuis langs gegaan. Want morgen viert het ziekenhuis haar verjaardag en er zou ook voor mij een cadeautje zijn. Helaas, het was nog niet klaar. Maar Ellen kon wel mooi even binnen kijken waar ik werk. En Josefine, een collega, heeft later een soort van fruitschaal met lekkers bij ons thuis gebracht. Zij woont richting Boca Sami, dus dat is aardig in de richting.

Kirsten is weer geweest, heeft alweer de presentatie voor zondag gemaakt. We hadden alles mooi vroeg, dus nu is het helemaal klaar. Een heerlijk gevoel. Vooral omdat we morgen Thijs zijn feestje vieren en ik daarna nog voor de wijkkring moet voorbereiden voor zondagavond.

En de Cost-U-Less ben ik alsnog vergeten, vanmiddag, zodat ik daar morgenmiddag ook nog achteraan moet. Komt goed uit, allemaal, want Thijs zijn achterband stond vanmiddag helemaal plat, die moet geplakt. Thijs dacht al dat je dan meteen de hele fiets weg kon doen, viel weer een tikkeltje mee. Die is duidelijk niet meer gewend aan een fietsend leven. Maar vlakbij de Cost-U-Less zit een fietsenwinkel (ja, echt!) daar kan ik bandenplakspul kopen. Komt dat even goed uit!
Vriend Kiet belde nog voor morgen. Hij zei: Mijn moeder en ik staan nu bij de speelgoedwinkel. Daar zie ik iets wat Thijs, denk ik, heel erg leuk gaat vinden. Maar mijn moeder weet niet of hij het wel mag hebben.
Vertel maar eens, zei ik.
Het is een pistooltje waar je klappertjes in kunt doen en dan knallen ze als je schiet, was het antwoord.
Het klonk zo lief!
Ik zei: Ik weet zeker dat Thijs dat heel leuk vindt. En inderdaad vind ik het iets minder leuk. Maar het mag wel. Thijs wordt er vast heel blij van.
Ha, die weet morgen niet wat hij ziet. Kijk, echte vrienden, ze kennen elkaar door en door (en moeder erbij...)