Eerst hebben ze even in de tuin en in de rooi gespeeld. We zeiden nog tegen elkaar: Als we verder niks gaan doen vermaken ze zich ook wel.
Thijs was heel erg blij met, vooral, het pistooltje van Kiet. Zo'n ding die wij vroeger ook hadden, met een rolletje erin, als je dan schiet dan gaat dat zo lekker naar kruit ruiken. Nostalgie!
Na een beker drinken met een cupcake (AH heeft lekkere mix voor cupcakes) met marshmallow smurrie, zijn we naar Boka Sami gereden. Vriend Guido heeft daar het eerste jaar gewoond, en dat was ook ons eerste jaar op Curaçao, en ineens kwamen er allemaal herinneringen boven. Zo grappig.
Het is een wandeling van gemiddeld ongeveer 3 kwartier. Ard en Theo kunnen het heel snel, binnen een half uur! Als je met kleine kinderen loopt doe je er nog iets langer over. Normaal gesproken reken ik 3 kwartier heen, 3 kwartier terug en tussendoor een half uurtje zitten op Kokomo. Ik heb hem al zo vaak gelopen met gasten, het blijft mooi!
Die jongens vanmorgen konden goed doorlopen. Want we hebben het binnen 3 kwartier gedaan. Ik hoefde ze ook niet één keer aan te sporen. Het liep als een trein... Ondertussen kletsten ze honderduit. Allemensen, het is niet te hopen dat ze dat in de klas ook zo doen. Arme juf.
 |
| Thijs en Kiet, friends forever |
Halverwege kwamen we Ard tegen, die had de auto omgereden en was bij Vaerssenbaai omhoog geklommen en ons tegemoet gelopen.
Weer bij de auto kregen ze de opdracht om van 3 palen een katapult te maken. Dat lukte nog niet met elkaar, zodat Ard ze geholpen heeft om het geheel stevig in elkaar te knopen. Oude fietsbanden er aan en dan een bal proberen weg te schieten. Dat was toch moeilijker dan ze dachten.
Maar ze hebben wel lol gehad.
Daarna konden ze nog een uurtje zwemmen in de baai.
Feestje geslaagd, alle kids blij (en paps en mams ook...)
Ondertussen had Ellen met de Zeeverkenners een uitje naar de Citro, dat is een soort van vrijwillige reddingboot. Ze had de dag van haar leven. Die ziet zich al daar werken gaan, de enthousiasteling.
Theo was met Herman aan het helpen bij mensen die in onze wijk komen. Vandaag gingen ze verhuizen en ze zaten om hulp verlegen. Ard kon niet, maar Theo was niet te beroerd om de handen uit de mouwen te steken.
Later vanmiddag heeft hij nog de banden van één mountainbike geplakt. Thijs zijn band heeft hij uitgebreid bekeken in een emmer water, maar er waren geen luchtbelletjes te zien. Nu zit de band er weer omheen en wachten we af of hij morgen nog hard is.
Vanmiddag hebben Ard en Arjan dan het examen afgelegd voor hun padi. Nog 2 duiken te gaan onder begeleiding, maar de theorie en de verplichte oefeningen hebben ze gehad. Ze verheugen zich enorm om straks te gaan duiken. Ard hoopt alle lionfishes te gaan speren, Arjan wil graag voor het onderwatergevoel. Ze doen maar lekker.
 |
| Arjan krijgt lucht van Ard, buddy-breathing |
zonder duikbril verder... simulatie verloren uitrusting...
ademen met halfopen mond uit een afblazende (dolle) ademautomaat..
Als afsluiter van deze dag heb ik pannenkoeken gebakken. Iedereen heeft zitten smullen en zelf heb ik net de laatste opgegeten. Smaakte ook best bij een glaasje rode wijn. Kunnen de kinderen er morgenochtend tenminste geen ruzie om maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten