Feest!!

Vandaag was Thijs zijn dag: 9 jaar geleden werd hij geboren, 's morgens om goed 7 uur. De zon kwam net op, het werd een mooie zondag. En nu is het al een grote jongen aan het worden: die AVI-uit leest, die rekent als de beste, die een heleboel moppen kan vertellen. En die heel erg van voorlezen houdt. Dat doen we dan 's avonds altijd nog even, Snuf de hond enzo... Lekker spannend. Alleen mis ik hele stukken tussendoor, want als ik wegga van zijn kamer, leest hijzelf nog even door. Omdat het zo spannend is.

Thijs ging vanmorgen met een grote mand met spekjes de deur uit, bakje met paaseitjes. Blijkbaar was hij toch bij minder juffen langs geweest dan hij gedacht had van te voren, want hij nam de helft weer mee naar huis. Vonden wij niet erg, ze komen hier ook wel op. We waren er onderweg vast aan begonnen.
En hij had een hele stapel stickervelletjes gekregen, van de juffen waar hij wel langs was geweest. En een jojo van juf Anja, helaas was die voor hij naar huis ging al spoorloos verdwenen. Hopelijk komt die morgen nog te voorschijn op school...

Ellen wilde nog héééél graag langs Mensings. Dat is een soort Bruna, maar dan iets Curaçaoser. Daar hadden ze weer elastiekjes. Had papa gezien, gister. Onder protest van Theo en Thijs zijn we daar dus toch eerst heen gegaan. Het was nog moeilijk kiezen, maar Ellen heeft een grote doos gekocht met 1600 elastiekjes en een zakje met verschillend gekleurde. Die is voorlopig wel zoet.

Vanmorgen heb ik eerst de frietpan schoongemaakt. Morgen friet, in een frisse, schone pan. Als ik daarmee bezig ben denk ik altijd: nu niet weer zo lang wachten met schoonmaken, dan kost het veel minder tijd.
En toch gaat dat altijd weer fout. Zit het zo aangebakken dat het uren kost om dat ding fatsoenlijk schoon te krijgen, een halve fles afwasmiddel en liters heet water... Na strijken het meest irritante karweitje, denk ik. En strijken heb ik ook nog gedaan, vanmorgen. Verder heb ik heerlijk muffins gebakken, een boterkoek en een brownie. Toetje voor morgen.

Thijs heeft vanmiddag wanhopig zijn best gedaan om te fietsen. Ze zeggen dat je het niet meer afleert, maar dat gaat denk ik niet voor iedereen op. In elk geval stapt Thijs niet zo op de fiets en rijdt weg. Ard en ik hebben allebei al ettelijke rondjes op het plein gerend, maar we moeten hem nog bij het zadel vasthouden, anders kiept hij zo om. Beetje gebrek aan zelfvertrouwen. 't Is of we 5 jaar terug in de tijd gaan... Oké, kost even tijd, maar het zal wel weer komen, mag ik hopen. Jammer dat we hier niet zo'n lekker recht stuk weg hebben als langs de Boomkleverlaan. Alhoewel, deze heuveltjes op en af, dat is wel goed voor onze conditie. Zo kunnen we straks meedoen aan de halve marathon ofzo.

Thijs en ik hebben vanmiddag nog knus een aflevering van Wie is de mol zitten kijken, allebei één oortje in. Het was de aflevering van vorige week. Zodat ik vanavond nog de laatste aflevering kon kijken! Wow, het was leuk en de ontknoping vond ik zeer verrassend.

Nog maar 4 weken, dan zit ik in het vliegtuig naar Nederland!! Yes.