Ik, nogal enthousiast, vond het best goed gaan. Alleen met mensen die alleen Spaans verstaan is het lastig, maar dan vraag ik een collega.
Oeps, fout. Blijkt dat er iemand bij de evaluatie (brief die alle patiënten krijgen en invullen) aangegeven heeft dat er een personeelslid is dat geen Papiamentu spreekt. En die vond dat niet leuk.
Dus aan de bak. Hoe denk je dit aan te gaan pakken? Ehm, tja, misschien toch maar les nemen? Met de collega's meer Papiamentu praten? Het klonk in elk geval wel zo dat ik actie moet ondernemen.
Verder had ik een patiënt afgezet. Die wilde cash betalen, is hier iets normaler dan in Nederland. Had ik wel in de map gekeken. Maar of ik heb scheel gekeken, of het staat er echt verkeerd. Ik had 66 gulden binnengehaald. En het kostte maar 26 gulden. Nu krijgt die meneer het netjes terug, zo zijn we dan ook wel weer met elkaar.
Met alle toestanden was het laat geworden op het Lab. En vergat ik in mijn haast uit te klokken. Wat ik natuurlijk pas bedacht toen ik al bijna bij Ard zijn kantoor was. Daar de kinderen ingeladen en weer terug naar het ziekenhuis. Ellen wilde graag mee naar binnen. Helaas voor haar vond ik dat niet goed. Ik zag mij al met 3 kwebbels achter mij aan door het ziekenhuis stiefelen.
Toen door naar mijn bandenman. Want gister stond mijn band leeg. Gelukkig heeft Ard er even een reserve op gezet. Die band was nog goed genoeg om te plakken en zo was ik voor 10 gulden weer klaar, zat de goede band er ook weer omheen. Geweldige man, die bandenman.
Gelijk maar even getankt, want dat was er toch vlakbij.
En boodschappen gedaan bij de Centrum.
Pfff, toen was het na 2 uur dat we thuis waren. Waar ik tot de verheugende ontdekking kwam dat Anja alle was al opgevouwen en zelfs gestreken had! Zodat ik mezelf een uurtje lezend op bed heb gegund.
Gister hadden we een heel fijne, gezellige zondag.
Na de morgendienst hebben we bij ons thuis de preeknabespreking gehouden. Als alternatief voor de middagdienst. Erg voor herhaling vatbaar! We hadden een mooie preek gehad over 'Ken de Heer in al je wegen, dan zal Hij je paden recht maken'. Daar was dus nog lang over door te praten. Tenminste, dat hebben wij wel gedaan met elkaar.
Waarna we nog een broodje knakworst hebben gegeten. De jug met juice zat nog half vol. We waren aan alle kanten gesterkt.
En 's avonds hadden we visite voor Ard zijn verjaardag. Niet iedereen kwam die uitgenodigd was, maar met degenen die er wel waren hadden we een goede avond. Super!
Ard spotte nog een dikke Antonov op Hato
Geen opmerkingen:
Een reactie posten