Feest op een echt landhuis!

Vanavond hadden we een feest op Landhuis Savonet. De opening van de Sea-turtle expositie. Wij hadden een uitnodiging gekregen, Ard en Arjan hielpen mee. Die waren vanmiddag al voor drie uur onderweg.
Ik ben met Ellen en Thijs later gegaan. Wij hebben halverwege, bij Grote Berg Patat een grote berg patat gegeten. Die man bakt ze echt lekker!

De expositie, waar wij zelfs nog aan mee hebben geholpen, een heel, heel klein beetje, is erg mooi geworden. Een paar weken geleden was Ard daar met de kinderen. Mijn zusjes en ik zijn toen langs Landhuis Savonet gegaan om even om het hoekje te kijken. We kwamen op het juiste moment: konden helpen om een net uit elkaar te trekken. Dat net was gevonden op Klein Curaçao. Dit soort netten raken de schildpadden in verstrikt. Het hangt nu ter decoratie aan het plafond.
Verder zijn er foto's van Ard opgehangen, mooi uitvergroot. En kleine schildpadjes, van klei gemaakt, in een namaaknest.
Allerlei kunstenaars, echte kunstenaars, hebben schilderijen gemaakt. Zo mooi!! Echt, als je op Curaçao woont moet je gaan kijken.
Ook zijn er schoolklassen die kunstwerken hebben gemaakt.
In de expositieruimte hangen heel grote canvasdoeken met een afbeelding van een schildpad: de vier verschillende die voorkomen op Curaçao. Uitleg erbij.

de schildpadden zijn gemaakt van papier-maché en daarna geschilderd

eieren (golfballen) en schildpadjes (van klei) om te laten zien hoe dat gaat met die hatchlings

En dan te bedenken dat je dan bent in een landhuis. Een huis wat er al eeuwen staat, waar mensen woonden, lang geleden. Dat soort geschiedenis boeit me enorm.

Tja, de rest van de week was druk, druk. Zelfs geen tijd om te bloggen. We hebben playmobil verkocht (vooral de kids...) en mijn naaimachine. De vorige is gekraakt in de container, dus had ik sowieso al bedacht dat ik hem hier beter kon verkopen, dan zie ik in Nederland wel weer. Ik moet alleen nog zien dat ik mijn naaikoffer op één of andere manier in Nederland krijg. Is niet echt een item om als handbagage mee te nemen...vooral vanwege de inhoud.

Dankzij het doorzettingsvermogen en de creativiteit van ons nieuwste beamteamlid, Martin, hebben we sinds kort het programma Easyworship. Dat maakt het beamen in de kerk een stuk simpeler. Op termijn. Nu heeft het hem vooral heel veel werk gekost om alles in de database te krijgen. En wij moeten nog een tikkeltje ingewerkt worden, want in vijf jaar tijd is er heel wat veranderd aan het programma, waar ik in Zeewolde ook mee werkte. Dus hebben we gisteravond in de kerk gezeten. Morgenavond zal ik er nog wel even zoet mee zijn, maar uiteindelijk komt het wel goed.

Er zijn wat positieve ontwikkelingen op het sollicitatiefront. Wordt vervolgd, dus.
Ellen is aangemeld bij Groevenbeek. Er is plaats in de brugklas, nu gaan ze kijken waar ze dan het beste past. Ze is zelf helemaal in de gloria. Gelukkig maar!
Als ik er nog aan denk hoe ik zelf naar de brugklas ging... Aiai, elke dag huilend van huis en huilend weer thuis komen. Wat een drama! Ik kon maar moeilijk wennen. Uiteindelijk is het goed gekomen en heb ik een leuke schooltijd gehad in Zuidhorn op de Mavo. Maar die eerste maanden waren niet makkelijk (voor mijn ouders ook niet...haha). Wat dat betreft lijken onze kids niet erg op mij.

Jammer genoeg was ik mijn fototoestel vergeten. Foto's van vandaag komen morgen, denk ik. Want, gelukkig, had Ard zijn toestel wel mee, maar die zal wel laat terug zijn, straks.