School en wat dies meer zij

Thijs was gister en vandaag op kamp. Dat wil zeggen: gistermorgen heb ik hem om kwart voor zeven bij Kiet gedropt. Kiet z'n vader heeft de jongens naar de kampeerboerderij op Brakkeput gebracht. Want hoe moet je zoiets organiseren als je zelf om zeven uur moet beginnen? Beetje onmogelijk. Nu zou ik de jongens vanmiddag allebei weer meenemen terug richting stad, maar dat liep een tikkeltje anders, aangezien Kiet ziek geworden was en gisteravond al weer thuis was.
Ze hebben leuke dagen gehad, al denk ik dat Thijs ook liever thuis had geslapen. Want er waren nogal wat kinderen (ze waren met een stuk of negentig...) die graag de hele nacht door wilden feesten. Thijs hoort dan bij de groep die gewoon wil slapen.

leuk, een baseball-clinic, Thijs met witte cap op

oei, goudstaven gestolen bij de MCB bank. De kinderen moeten de politie helpen om ze op te zoeken. Gelukkig zijn de goudstaven terug gevonden...

Om kwart voor twaalf heb ik hem opgehaald. Nadat ik vanochtend weer eens het appartement een grote beurt heb gegeven. Zaterdag krijgen we namelijk nieuwe gasten, hier welbekend: Arko en Marieke met dochter Naomi. Leuk dat ze hier weer voor een kleine twee weken zijn!

Thijs en ik hebben snel boodschappen gehaald bij de Albert Heijn. Tenminste, Thijs heeft zich te goed gedaan aan een cappuccino terwijl ik de boodschappen bij elkaar zocht. Daarna zijn we naar de Dividivischool gegaan om Ellen op te halen met haar tussenrapport.
Tegelijk heb ik nog even een gesprek gehad met haar juf. We waren het roerend met elkaar eens dat het met Ellen super goed gaat. Papiaments is een beetje zwak en Spaans ook. Maar lezen, rekenen en de andere vakken gaat heel erg goed. Ze heeft vier negens op haar rapport! Ik ben zo trots op haar. Dit jaar was niet makkelijk, de klik met de klas was er niet echt. Maar voor de rest is ze omhooggeschoten met haar cijfers. Wat weer heel goed geweest is voor haar zelfvertrouwen.
Natuurlijk zijn we tante Anja heel dankbaar voor haar hulp met rekenen, want dat was precies wat ze nodig had. Er zijn heel veel kwartjes gevallen... Ik merkte het pas nog toen de kinderen het met elkaar hadden over één-derde van honderd. Zonder te hoeven nadenken merkte Ellen op: dat is delen door drie.

En toen was er vandaag ook nog de toelating voor Ellen bij Groevenbeek Putten. Wat Ellen het liefst wilde. Ze is er dolgelukkig mee en heeft er enorm veel zin in. Voor zover we het nu in kunnen schatten is dit precies een school die bij haar past.