zaterdag 2 april 2016

Feestje Thijs en paspoorten deel 2

Het was weer een strakke planning in huize Vreugdenhil. Thijs wilde heel graag zijn feestje, net als Arjan, bij Piscaderabaai. Alleen had hij er wel vriendjes bij. Zo is Ard gister met Arjan, Thijs en nog drie jongens naar Piscadera gegaan, waar ze in de kajaks zijn gestapt. Op Thijs zijn verzoek zijn ze 'in een treintje' gegaan: met drie kajaks aan elkaar vast, peddelen naar de campsite.
Omdat ze te veel spullen hadden om in de kajaks mee te nemen zijn Ellen en ik, met tassen en slaapzak, naar de campsite gelopen. Wij waren er eerder, waardoor we ze mooi aan konden zien komen.
Toen ze min of meer geïnstalleerd waren zijn Ellen en ik weer naar huis gegaan.




Vanmorgen hebben de jongens zelf hun tassen naar de ruïne Klein Piscadera gebracht. Dat was al voor zeven uur! Daarna zijn zij terug gelopen en weer in de kajaks teruggevaren naar Carmabi.
Om acht uur hebben Ellen en ik de tassen opgepikt en zijn wij ook naar Carmabi gegaan. Waar wij Thijs met vriendje Tristan in de auto hebben geladen en Tristan thuis hebben gebracht.
Ondertussen had Ard de andere twee naar huis gebracht en hebben wij elkaar weer ontmoet bij Kranshi.

Want vanmorgen gingen wij voor nieuwe paspoorten voor de kinderen.
We stonden al snel met alledrie voor de balie. Echt, het werkte vlot. Maar op de vraag naar de ID's van Arjan en Ellen gaven wij aan dat ze een paspoort hadden: een ID. Nee, zei de mevrouw bij de balie, een ID! Ja, zeiden wij, een paspoort is een ID.
Communicatieprobleem. Zij bedoelde een sedula. Tja, sedula van Arjan lag thuis. Daar was hij niet mee gaan kamperen...
En Ellen heeft er geen. Voor die paar maanden was ik niet van plan om nog een sedula aan te vragen. Helaas voor ons, Ellen moest er een hebben, anders kon ze geen nieuw paspoort krijgen. Beetje bizar, maar vooruit. En Arjan moest zijn sedula thuis gaan halen. Ze moest er een kopie van hebben.
Voordat wij er erg in hadden was even geregeld dat Ellen per direct een sedula ging krijgen. Laat vader maar even meegaan, daar bij loket zeventien. Pardon? Oké...
En zo ga je voor paspoorten naar Kranshi en kom je thuis met een sedula. Die vervolgens binnenkort weer ingeleverd moet worden als wij ons uitschrijven. Maar nu ja, ze heeft hem. Ik denk niet dat er iemand is die zo snel een sedula heeft gekregen...
Voor de rest is het met de paspoorten goed afgelopen. De pasfoto's waren goed. De handtekeningen van de kinderen waren goed, die van ons ook, trouwens. En over twee weken kunnen de nieuwe paspoorten opgehaald worden.
We weten gelijk weer eens hoe lang de kids zijn: Arjan 1.70, Ellen 1.58 en Thijs 1.41 Ze zijn weer mooi gegroeid!

Geen opmerkingen: