Flauw...

Vandaag Koningsdag. Ook hier, op Curaçao. Het leuke is dan dat je mensen van alle nationaliteiten in oranje ziet lopen. Als het feest is doen we allemaal mee...
De stad is dan heel druk, maar ook heel gezellig. Wij wilden wel even rondkijken en Ellen ook. De jongens zagen dat niet zitten, die bleven thuis.
We konden niet eens in Otrobanda komen, zo druk was het al op de weg. Dus parkeerden we de auto bij de megapier. Liepen via het Riffort/Renaissance Mall naar de Pontjesbrug. Je kon er ongeveer over de koppen lopen. Her en der klonk de muziek met de speakers op vol volume. Daarom wilde Thijs niet mee, die houdt niet van herrie.
In een leuk zaakje in de Breedestraat van Punda zag Ard eerst oranje T-shirts en daarna truien. Daar wilde Ellen naar kijken, want natuurlijk wil ze iets mee van Curaçao, straks naar Nederland. Een ideaal moment, bleek nu. Want ze waren in de aanbieding, vanwege Koningsdag. Twee voor negentig gulden, normaal zijn ze zestig gulden per stuk. Ellen heeft haar kleedgeld, en ze wilde ook wel even voorschieten voor Thijs. Dus hebben ze nu allebei een trui, voorbereid op Nederland...

Langzaam zijn we doorgelopen tot in Pietermaai. Tot voor een paar jaar terug een achterstandswijk, maar inmiddels helemaal opgeknapt en met Koningsdag dé oranjewijk van Curaçao.
Achteraan stond de Kustwacht, de Citro, Defensie, Brandweer. Je kon kijken, informatie krijgen en bijkletsen.
Ellen mocht met Ard op de SeaDoo zitten. Kreeg een plastic zakje voor mobiel, pen, sticker, tas. Wat een mazzel!

Ook was er een standje van Xcor, het bedrijf dat de vliegtuigen maakt die naar de ruimte vliegen. In de toekomst. Uiteraard wilde Ard hier kijken. Hij was juist in een technisch gesprek gewikkeld, iemand anders sprak mij aan (of ik wist wat Xcor was...) , toen Ellen over een stoel duikelde. Op hetzelfde moment had ik door dat dit niet normaal was: ze viel flauw.
Wat een consternatie. Ik kon haar net op tijd opvangen en, samen met Ard, zachtjes naar de grond laten glijden.
Tja, beetje vroeg ontbeten, niet te veel gedronken, de warmte... het was iets te veel van het goede.
Er werd meteen een flesje water aangerukt, een pakje Sultana, twee Rode Kruis-medewerkers en een Marine-man.
Gelukkig kwam Ellen ook meteen weer bij. Ze dronk gretig van het water, at met smaak een koekje en knapte al snel op.
Na een tijdje op de grond te hebben gezeten mocht ze nog even in de auto van de Marine zitten, met airco. Daar kreeg ze een flesje water met ORS.

beetje bleekjes nog, wel stoer in zo'n auto!

Uiteindelijk zijn we de weg terug weer gelopen.
Ik heb zelf nog de schrik in de benen...

Thijs heeft toen voor ons bladerdeeghapjes gemaakt met cocktailworstjes. Met een klein beetje hulp bij het aansteken van de oven. Alleen mocht ik de foto niet op de blog zetten :)