Nu denk ik er over om morgen eens naar de woningbouwvereniging in Ermelo/Harderwijk te bellen. Ik heb me ingeschreven, maar nog niks gehoord. Hiervandaan bellen is in de eerste plaats lastig vanwege het tijdsverschil, en in de tweede plaats een kostbare geschiedenis. Zo heb ik ook wel eens de Belastingdienst in Nederland gebeld. Dan ben je in no time door je geld heen. In dat geval zou het wel eens nodig kunnen zijn dat ik nog een keer een laatste telefoonkaartje moet gaan kopen.
Vorige week had ik alle statistieken weer ingevuld op mijn werk. Nu nog één keer, de eerste week van juni... Dan moet ik een collega in gaan werken daarvoor. Gelukkig voor haar heb ik er wel een meer logisch geheel van gemaakt, maar toch, het blijft een hele klus. Waarbij je ook nog de medewerking van collega's moet zien te krijgen. Die moeten hun lijstje invullen, ergens tussen hun gewone werkzaamheden door. Ik vind het wel een uitdaging om ze te motiveren om het snel te doen, zodat ik alles, het liefst voor de vierde van de maand, in de computer kan zetten.
Wij hebben al eens een compliment gehad dat we, als Lab, elke maand zo vlot onze gegevens inleveren. Dat is dan toch leuk!
Vandaag is Ellen begonnen aan haar laatste EFO :) Ze is vol goede moed en vol zelfvertrouwen. Ze heeft het gevoel dat ze het goed gedaan heeft, vandaag: Papiaments. Morgen nog een keer en dan vrijdag Nederlands en rekenen. Ook daar heeft ze geen zenuwen voor.
Ik kan nog buikpijn krijgen als ik denk aan vorig jaar. Dat we dachten dat ze aan haar laatste dagen op de basisschool bezig was. Met de klapper bij de uitslag: nog een jaar. Nee, dat was zeker geen leuke ervaring. Hoe dan ook weten we dat ze nu echt aan het einde van haar basisschooltijd is.
Ook al was niet alles leuk, dit jaar, ze is wel heel erg gegroeid in haar ontwikkeling. En dat neemt ze mee haar leven in! Gelukkig ervaart ze dat zelf ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten