Oververhit

Op facebook is te zien dat het in Nederland prachtig weer is. Ik zag al foto's voorbij komen van fris-groene weilanden met rood-bonte koeien.
Theo stuurde een app-je met de mededeling dat het vijfentwintig graden is. Wat hem betreft mag het de rest van de zomer zo blijven.
Ondertussen wordt hier gezucht en gesteund van de hitte. Gelukkig waait het nog wel lekker. De ene dag iets meer dan de andere, maar toch. Het is wel al tweeëndertig graden. Dat is dan de echte temperatuur. De gevoelstemperatuur ligt daar nog een stukje boven.
Zo lang ik in het ziekenhuis bezig ben, lekker in de airco, heb ik nergens last van. Zelfs als het zo druk is als vanmorgen... (vakantie??  met z'n allen naar het lab!) maakt het niet uit. Maar als je dan de deur uitstapt dan krijg je een klap in je gezicht. Allemensen, wat een hitte.
Toen stond er op de site van de meteo: droogte houdt nog drie maanden aan. Dan pas is er weer kans op regen van betekenis. Kans op...

Het heeft te maken met El Niño. De passaatwind die te zwak is, het warme zeewater niet wegvoert van Peru naar Indonesië. En dan vervolgens allerlei andere effecten veroorzaakt. Waaronder dus de droogte hier. Dit kunnen ze goed voorspellen, want zo net kwam ik een artikel tegen van 29 augustus vorig jaar waarin stond dat de droogte en warmte aanblijven tot april 2016. Hebben we natuurlijk wel twee keer flinke hoosbuien gehad in november vorig jaar. Maar dat brengt het gemiddelde van de neerslag niet op normaal niveau.

Dat app-te ik naar Theo. Waarop Ellen reageerde met 'oke'. En ik haar erop attendeerde dat zij er nog maar zes weken last van heeft. Daarop schreef Ellen 'dat schild'. Toen kon ik haar niet meer volgen.
Wat had dit met schildpadden te maken? Ik scrolde naar boven. Had ik iets gemist? Ik kon het niet vinden.
Bleek even later dat ze bedoelde 'dat scheelt'.
Dat deed me denken aan lang geleden, Ellen was zo'n anderhalf jaar. Een vrolijk, energiek kind. Die wel hield van grapjes, zo klein als ze was. Bijvoorbeeld scheel-kijken. Zat ze gekke bekken te trekken in de kinderstoel en zeiden wij: Ellen, kijk eens scheel? Dan hield ze haar koppie schuin en draaide haar oogjes helemaal weg.
Op een dag had ik het over de schil van een appel. Ging Ellen ook scheel kijken. Zij hoorde het verschil niet.
En zo kan het dus nu nog gebeuren dat ze schild en scheelt door elkaar haalt. Maar ze kijkt niet meer scheel...

De jongens, Daniël logeert een nachtje bij ons, gingen vanmiddag een rondje zwembaden doen op het park. Klein beetje illegaal, maar het is een sport voor ze om dan naderhand te kiezen wat het mooiste zwembad is. Toen ze weer thuiskwamen puften ze van de hitte en even later lag Thijs op apegapen op zijn bed. Hoofdpijn, moe, oververhit...
Hij heeft een paracetamol genomen en ik heb een koelelement in een theedoek op zijn rug gelegd. In no time was hij in slaap. Daarna was hij bijna niet meer wakker te krijgen. Ik twijfelde nog of ik hem de hele nacht door zou laten slapen, maar dat leek me toch niet zo'n goed idee. Hij zou vast halverwege wakker worden van de dorst en honger. Het kostte wel wat moeite, maar hij heeft uiteindelijk gesmuld van de nasi, dus toch goed gedaan.