Bij alle feestelijkheden van gister was ik nog vergeten om te vertellen dat de wasmachine het begeven had. Gezien de frequentie waarmee ik dat ding gebruik is dat een regelrechte ramp. Natuurlijk kwam de ellende niet zomaar uit de lucht vallen. Al een tijdje maakte hij nogal kabaal bij het centrifugeren. Tja, en dan is het op een dag gebeurd.
Gelukkig zit Ard op een school met veel dames en zo was het een koud kunstje om een wasmachine-mannetje op te sporen. Tot mijn verbazing een Nederlandse man. Met het uiterlijk van een kantoorbediende. Even goed heeft hij echt verstand van zaken wat wasmachines betreft. Hij had snel bekeken dat de motor afgebroken was. En ook de schokdempers werkten niet meer.
Nee, dat verbaasde mij niet. Ik was gemiddeld zeker twee wassen op een dag. Met heel veel lakens en badhanddoeken. Die maken de was erg zwaar.
De man was niet voor één gat te vangen, hij bedacht een oplossing. De motor met langere bouten muurvast zetten. Dan is het probleem van de schokdempers nog niet opgelost, maar kan ik wel weer wassen. De bouten moest hij vandaag eerst gaan kopen. Hij beloofde gisteren om vandaag terug te komen.
Alleen, toen hij om kwart voor zeven er nog niet was, had ik de hoop al opgegeven en zat ik allerlei oplossingen te verzinnen voor die berg wasgoed die zich in twee dagen al opgehoopt had.
Gelukkig heeft iemand in de buurt mijn witte was, die dus kletsnat in de machine zat maar niet gewassen was, voor mij gewassen en gedroogd, vandaag. Ik kon het zo ophalen, het rook verrukkelijk en het was ook nog eens netjes opgevouwen. Wat een luxe!
Tegen zeven uur was mijn wasmachineman toch nog gekomen. En inmiddels draait de machine weer. Daar kan ik dan zo blij van worden. Want ik ben erg dankbaar dat Tine mijn was gedaan heeft, maar om nu al die wassen weg te brengen.... nee, dat toch liever niet. Nu stop ik de machine iets minder vol en zal het voorlopig wel weer gaan.
En dan nog een stoere actie van mij. Echt, ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou durven. Maar ik heb in de Pick-Up gereden. Ard moest gelijk van school door naar Hato, naar Bonaire. Ja, als je tickets krijgt, kun je niet al te kritisch zijn op de tijd die ze bespreken.
Dat betekende dat de Pick-Up op Hato stond en dat die naar huis gereden moest worden. Dus ik ben samen met Sanne, gast van ons, er naar toe gereden. Met knikkende knieën in de auto gestapt. Sanne bood wel aan om de Pick-Up te rijden, maar dat vond ik ook te gek. Het duurde even voordat ik de auto gestart kreeg, (het is én een diesel én geen automaat...) maar het is goed gekomen. Voor de zoveelste keer was ik blij dat we zo dichtbij Hato wonen. Je zal helemaal naar Santa Catharina moeten...
Tenslotte heb ik vanmiddag, voor alle enerverende acties, al de presentatie voor zondag gemaakt. Wat een rust als dat voor vrijdagavond al klaar is! Sjonge, echt helemaal af. Tenzij... nu ja, misschien nog een beetje presentatie voor de preek erin.
Dus heb ik vanavond lekker met Thijs spelletjes zitten doen. Zo waar heb ik Keltis van hem gewonnen, dat gebeurt bijna nooit. Thijs kan heel goed risico's inschatten en de juiste keuzes maken. Ik ben vaak veel te voorzichtig. Even goed heeft Thijs gewonnen met Stratego, kaartspel. Dat is echt een heel leuke variant op het gewone Stratego-spel. Thijs vindt nog steeds dat er meer geluk bij komt kijken dan strategisch inzicht... dan heeft hij vaak geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten