Moederdag

Gisteravond had Thijs al geïnventariseerd wat voor ontbijt ik graag wilde. Ik mocht mijn bestelling opgeven. Twee crackertjes met jam, juice en thee. Voor mij het ultieme genieten: ontbijt op bed. Het gebeurt nooit, dus tegen dat het moederdag is geef ik een paar ondubbelzinnige hints. Het werkt.
Overigens vertelde Thijs me dat hij ook heel graag ontbijt op bed wil. Lastig puntje is dat hij altijd al om een uur of zes uit bed is, en ik niet in het weekend.
Zo hoorde ik vanmorgen om zeven over zes al gerinkel van bordjes en de koelkastdeur. Ik dacht: dat wordt een vroeg ontbijtje of sloffe crackertjes. Maar kennelijk ben ik weer in slaap gevallen. Want om tien voor zeven ging de wekker en schrok ik wakker.
Thijs bleek ik de kamer te zitten en had gewacht op enig teken van leven van onze kant. Onmiddellijk kwam hij in actie. De thee moest nog gezet en de crackertjes gesmeerd, anders werden ze zacht, zei Thijs. Kwam dus helemaal goed. Ard heeft hem nog een handje geholpen. En zo heb ik genoten van mijn ontbijt op bed.
In alle rust, want ik hoefde niet te beamen, Ard hoefde niet te zingen, dus konden we op ons gemak richting kerk.
Ellen is ook weer thuis, na haar logeerpartij. Die heeft een paar dagen genoten van onverdeelde aandacht bij oom Herman en tante Anja.
Van Ellen kreeg ik een kunstwerk, moet nog even gelamineerd worden. Met een heel lief briefje erbij. Dat zal ik voor altijd bewaren. Als we dan weer eens botsen, tenslotte gebeurt dat best wel eens met een dochter in de puberteit, dan hoef ik daar maar even naar te kijken om te weten hoeveel ze van mij houdt.

Moederdag is ook gemis. Van een moeder die negenduizend kilometer verderop woont... alhoewel ik dat gemis niet alleen op moederdag voel. Ik zie er erg naar uit om mijn ouders straks weer in levende lijve te zien!
Gemis van Theo. De consequentie van een kind dat volwassen wordt en zijn eigen weg gaat. Het hoort bij het leven en dat is goed.
En het gemis van onze Femke, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Juist op moederdag, op haar verjaardag en haar sterfdag zijn het gemis extra voelbaar. Ik kan niet even appen of skypen zoals met Theo.
Nu heb ik pas het boek 'Deadline' van Randy Alcorn weer gelezen. Daarin beschrijft hij situaties vanuit de hemel. Zoals hij zelf achterin het boek zegt: buitenbijbels, maar niet onbijbels. Ik vind er in elk geval veel troost en bemoediging in. Vooral in het idee dat mensen vanuit de hemel ook naar de aarde kunnen kijken, hoe ze situaties ervaren in de aanwezigheid van God en van Jezus. Het is bijzonder om er op die manier tegenaan te kijken. Misschien, wellicht, is het heel anders, maar dan zal het alleen maar nog mooier en beter zijn. Wat hebben we een geweldige toekomst voor ons!